прычапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.
1. Зачапіўшы за што-н., прывесіць або прышпіліць (разм.) да чаго-н.
П. значок.
2. Счапіўшы, далучыць, прымацаваць.
П. касілку да трактара.
|| незак. прычэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і прычапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. прычэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 2 знач.) і прычэ́пліванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прычапі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычаплю́ |
прычэ́пім |
| 2-я ас. |
прычэ́піш |
прычэ́піце |
| 3-я ас. |
прычэ́піць |
прычэ́пяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прычапі́ў |
прычапі́лі |
| ж. |
прычапі́ла |
| н. |
прычапі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прычапі́ |
прычапі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прычапі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прычапі́ць сов.
1. в разн. знач. прицепи́ть;
п. дадатко́вы ваго́н да по́езда — прицепи́ть доба́вочный ваго́н к по́езду;
п. на гру́дзі бант — прицепи́ть на грудь бант;
2. (прикрепить к чему-л., чтобы висело) прицепи́ть, приве́сить;
◊ п. ярлы́к — наве́сить (прицепи́ть) ярлы́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прычапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., што.
1. Зачапіўшы за што‑н., прывесіць, прымацаваць. Зрабілі браты доўгі пасак з валовых шкур, прычапілі да яго кош. Якімовіч. Віця ўвагнаў у пясок жалезную палку, а канец капронавага троса, які быў наматаны на ёй, прычапіў да Паўлавага пояса. Шыцік. // Разм. Прышпіліць што‑н. да чаго‑н. Калі .. [Язэп] апрануўся, туга зацягнуў рэмень, адзеў на галаву пілотку, прычапіў медалі і два баявых ордэны, дык раптам адчуў сябе дужым, упэўненым і як бы зусім здаровым. Асіпенка.
2. Далучыць, прымацаваць пры дапамозе счэплівання (для руху). «Калі да цягніка прычапіць больш вагонаў, — разважаў Пеця, — дык і грузу можна перавезці больш». Шыловіч. Бавар, пераапрануты ў замасленую палатняную куртку, вывеў з-пад павеці старэнькі задымлены трактар, прычапіў да яго касілку. Ракітны.
3. Разм. Замацаваць за кім‑н., даць каму‑н. (празванне, мянушку і пад.). Ён рабіў справу старанна і дбала, З першай зоркай на працу заўсёды ўставаў. Хтось мянушку яму прычапіў — Грукатайла У адплату за тое, што спаць не даваў. Ляпёшкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прычэ́пліваць гл. прычапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пачапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.
Начапіць, прычапіць усё, многае.
П. шторы на вокны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
папрычэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны і папрычапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.
Прычапіць усё, многае.
П. шторы да карнізаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прычапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прычапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прычэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прычапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прычэ́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прычапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)