Verbum

прычапі́ць

1. разм. ánhängen vt, einhaken vt;

2. (вагон і г. д.) ánkuppeln vt

падчапі́ць

1. (зачапіць, прычапіць) ánhaken vt (да чаго-н. an A);

2. разм. (набыць) sich (D) ánschaffen; áufgabeln vt (каго-н.);

дзе ты падчапі́ла яго́? разм. wo hast du ihn denn áufgegabelt?;

3. перан. разм. (сказаць што-н. з’едлівае) nécken vt (чым-н. mit D); hänseln vt (пакепліваць)