прыле́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыле́глы прыле́глая прыле́глае прыле́глыя
Р. прыле́глага прыле́глай
прыле́глае		 прыле́глага прыле́глых
Д. прыле́гламу прыле́глай прыле́гламу прыле́глым
В. прыле́глы (неадуш.)
прыле́глага (адуш.)		 прыле́глую прыле́глае прыле́глыя (неадуш.)
прыле́глых (адуш.)
Т. прыле́глым прыле́глай
прыле́глаю		 прыле́глым прыле́глымі
М. прыле́глым прыле́глай прыле́глым прыле́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыле́глы, -ая, -ае.

1. Які прылягае да чаго-н., мяжуецца з чым-н.

Прылеглыя астравы.

2. У матэматыцы: які прымыкае; сумежны.

П. вугал.

3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання.

Прылеглая мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыле́глы

1. прилега́ющий, прилежа́щий, примыка́ющий, сме́жный;

~лыя зе́млі — прилега́ющие (прилежа́щие, примыка́ющие, сме́жные) зе́мли;

2. мат. прилежа́щий;

п. бок — прилежа́щая сторона́;

3. (подпорченный — о зерне и т.п.) подопре́лый, подопре́вший; лежа́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыле́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прылягае да чаго‑н., мяжуецца з чым‑н. Прылеглыя землі. Прылеглыя астравы. □ Прылеглая да станцыі вуліца вызначаецца прыгажэйшай забудовай і планіроўкай. Навуменка.

2. У матэматыцы — які прымыкае; сумежны. Прылеглы вугал.

3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання. Прылеглая мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндапла́зма, ‑ы, ж.

Унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

[Ад грэч. éndon — унутры і plásma — вылепленае, аформленае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыле́га ’прэласць’: хлеб аддае прыле́гаю (ваўк., Арх. Федар.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыле́глы ’які сапсаваўся ад доўгага ляжання’, запазычанага з польск. przyległy ’тс’. Адтуль і ўкр. приле́глий ’прэлы’. Аднак нельга выключыць і адваротны дэрыват ад прыляжа́лы ’прагніўшы ад доўгага ляжання’ (Нас.), параўн. рус. дыял. прилежа́ться ’сапсавацца (ад доўгага ляжання, дрэнных умоў захоўвання і да т. п.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прилежа́щий

1. прич. які́ (што) стара́ецца; які́ (што) ру́піцца; які́ (што) прымыка́е (да чаго); які́ (што) мяжу́е (з чым), які́ (што) мяжу́ецца (з чым); см. прилега́ть;

2. прил., мат. прыле́глы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)