прыле́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыле́глы прыле́глая прыле́глае прыле́глыя
Р. прыле́глага прыле́глай
прыле́глае		 прыле́глага прыле́глых
Д. прыле́гламу прыле́глай прыле́гламу прыле́глым
В. прыле́глы (неадуш.)
прыле́глага (адуш.)		 прыле́глую прыле́глае прыле́глыя (неадуш.)
прыле́глых (адуш.)
Т. прыле́глым прыле́глай
прыле́глаю		 прыле́глым прыле́глымі
М. прыле́глым прыле́глай прыле́глым прыле́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыле́глы, -ая, -ае.

1. Які прылягае да чаго-н., мяжуецца з чым-н.

Прылеглыя астравы.

2. У матэматыцы: які прымыкае; сумежны.

П. вугал.

3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання.

Прылеглая мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыле́глы

1. прилега́ющий, прилежа́щий, примыка́ющий, сме́жный;

~лыя зе́млі — прилега́ющие (прилежа́щие, примыка́ющие, сме́жные) зе́мли;

2. мат. прилежа́щий;

п. бок — прилежа́щая сторона́;

3. (подпорченный — о зерне и т.п.) подопре́лый, подопре́вший; лежа́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыле́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прылягае да чаго‑н., мяжуецца з чым‑н. Прылеглыя землі. Прылеглыя астравы. □ Прылеглая да станцыі вуліца вызначаецца прыгажэйшай забудовай і планіроўкай. Навуменка.

2. У матэматыцы — які прымыкае; сумежны. Прылеглы вугал.

3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання. Прылеглая мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндапла́зма, ‑ы, ж.

Унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

[Ад грэч. éndon — унутры і plásma — вылепленае, аформленае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

contiguous

[kənˈtɪgjuəs]

adj.

1) суме́жны, прыле́глы

to be contiguous — межава́цца

2) Geom. прыле́глы

contiguous angles — прыле́глыя куты́

3) блі́зкі, сусе́дні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przyległy

прылеглы, сумежны, суседні;

przyległy las — суседні (прылеглы) лес;

kąt przyległy мат. сумежны вугал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эндапла́зма

(ад энда- + плазма)

унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́тэт м. матэм. Kathéte f -, -n;

прыле́глы ка́тэт Ánkathete f;

супрацьле́глы ка́тэт Gégenkathete f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прыле́га ’прэласць’: хлеб аддае прыле́гаю (ваўк., Арх. Федар.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыле́глы ’які сапсаваўся ад доўгага ляжання’, запазычанага з польск. przyległy ’тс’. Адтуль і ўкр. приле́глий ’прэлы’. Аднак нельга выключыць і адваротны дэрыват ад прыляжа́лы ’прагніўшы ад доўгага ляжання’ (Нас.), параўн. рус. дыял. прилежа́ться ’сапсавацца (ад доўгага ляжання, дрэнных умоў захоўвання і да т. п.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)