Прыду́мкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Прыду́мкі
Р. Прыду́мак
Прыду́мкаў
Д. Прыду́мкам
В. Прыду́мкі
Т. Прыду́мкамі
М. Прыду́мках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыду́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыду́мка прыду́мкі
Р. прыду́мкі прыду́мак
Д. прыду́мцы прыду́мкам
В. прыду́мку прыду́мкі
Т. прыду́мкай
прыду́мкаю		 прыду́мкамі
М. прыду́мцы прыду́мках

Іншыя варыянты: пры́думка.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́думка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пры́думка пры́думкі
Р. пры́думкі пры́думак
Д. пры́думцы пры́думкам
В. пры́думку пры́думкі
Т. пры́думкай
пры́думкаю		 пры́думкамі
М. пры́думцы пры́думках

Іншыя варыянты: прыду́мка.

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́думка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (разм.).

Тое, што прыдумана; выдумка.

Здатны на розныя прыдумкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́думка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Разм. Тое, што прыдумана; выдумка. [Народ селішчанскі] на прыдумкі здатным лічыўся. Мусіць, з воўчай глухамані тыя прыдумкі браліся. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)