пры́думка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Разм. Тое, што прыдумана; выдумка. [Народ селішчанскі] на прыдумкі здатным лічыўся. Мусіць, з воўчай глухамані тыя прыдумкі браліся. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)