пру́гкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пру́гкі |
пру́гкая |
пру́гкае |
пру́гкія |
| Р. |
пру́гкага |
пру́гкай
пру́гкае |
пру́гкага |
пру́гкіх |
| Д. |
пру́гкаму |
пру́гкай |
пру́гкаму |
пру́гкім |
| В. |
пру́гкі (неадуш.)
пру́гкага (адуш.) |
пру́гкую |
пру́гкае |
пру́гкія (неадуш.)
пру́гкіх (адуш.) |
| Т. |
пру́гкім |
пру́гкай
пру́гкаю |
пру́гкім |
пру́гкімі |
| М. |
пру́гкім |
пру́гкай |
пру́гкім |
пру́гкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пру́гкі, -ая, -ае.
1. Спружыністы, які прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання.
П. мяч.
Пругкія мускулы.
2. Пра рухі: моцны і плаўны.
П. крок.
Пругкая паходка.
|| наз. пру́гкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пру́гкі упру́гий, пружи́нистый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пру́гкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які хутка прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання. Пругкі мяч. □ На пругкім луку, выгнутым з ляшчыны, яшчэ пяе ледзь чутна цеціва. А. Вольскі. Ледзь-ледзь пакалыхваючыся буйным калоссем на пругкіх сцяблах, застыгла зялёнае возера пшаніцы. Сіўцоў. // Які не паддаецца сцісканню, згінанню. Лёня памятае яго — гладкага здаравілу .. ў ботах-«дудках» з такімі пругкімі халявамі, што, не разуўшыся, казалі, у іх нельга было прысесці. Брыль. Тыя, хто прыехаў учора, распакаваўшы чамаданы, пазасцілалі падсіненымі, пругкімі ад крухмалу пр[осціна]мі свае ложкі. Шахавец.
2. Не друзлы, не вялы; крамяны, моцны. Пругкія мускулы. Пругкая скура. □ Гамыра адвязаў каня, пагладзіў па крутой і пругкай шыі рукою знатака. Колас.
3. Лёгкі, спружыністы (пра рухі). Пругкі крок. □ Сабака пругкім скокам.. памчаў па крутой, звілістай сцежцы. Самуйлёнак.
4. Які мае вялікую сілу ціску; моцны. Раздзеўшыся, [студэнты] пускалі ваду і, пакуль хапала духу, мыліся і прытанцоўвалі пад ледзяным пругкім струменем, які сек цела. Карпаў. [Палянцаў] туліўся ад халоднага пругкага ветру і часта хапаўся за свой капялюш, каб яго не сарвала. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пру́гкі ’які хутка прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання, пруткі, нядрузлы, не вялы; крамяны, моцны’ (ТСБМ, беласт., Сл. ПЗБ). Да пруг (гл.), пру́га ’моцна, туга’ (Нас.), параўн. рус. упру́гий ’пругкі’, а таксама словаўтваральную паралельнасць пруг//пру́гкі, прут//пру́ткі, пруд//пру́дкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
упру́гий пру́ткі, пру́гкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спружы́ністы, -ая, -ае.
1. Са спружынамі, зроблены на спружынах.
2. Пругкі, як спружына; здольны спружыніць.
Спружыністыя мускулы.
3. перан. Моцны, пругкі (пра рухі).
С. крок.
|| наз. спружы́ністасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стэк, -а, мн. -і, -аў, м.
Пругкі бізун, які выкарыстоўваецца пры верхавой яздзе.
Кавалерыйскі с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мяккава́ты, ‑ая, ‑ае.
Не вельмі цвёрды; пругкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пру́ткі, -ая, -ае.
1. Тое, што і пругкі.
Пруткія галіны дрэва.
2. Жорсткі, цвёрды.
Калошы былі мокрыя і пруткія.
|| наз. пру́ткасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)