про́сто нареч., част. про́ста;

зада́ча реша́ется про́сто зада́ча раша́ецца про́ста;

мне про́сто не удало́сь прие́хать мне про́ста не ўдало́ся прые́хаць;

про́сто-на́просто про́ста, про́ста-такі, ве́льмі про́ста;

про́сто так про́ста так;

а ла́рчик про́сто открыва́лся а разга́дка была́ про́стая.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па-про́стаму нареч. по́просту; про́сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́ста

1. нареч., в разн. знач. про́сто; (обычно — ещё) нехи́тро, незате́йливо, незамыслова́то;

зада́ча рашае́цца п. — зада́ча реша́ется про́сто;

суке́нка пашы́та п. — пла́тье поши́то про́сто;

п. абыхо́дзіцца з кім-небу́дзь — про́сто обраща́ться с ке́м-л.;

усё гэ́та зро́блена п. — всё это́ сде́лано про́сто (нехи́тро);

глядзе́ць на рэ́чы п. — смо́треть на ве́щи про́сто;

2. нареч. (не сворачивая в сторону) пря́мо;

ідзі́це п., по́тым звярні́це нале́ва — иди́те пря́мо, пото́м сверни́те нале́во;

3. нареч. (непосредственно) пря́мо;

4. нареч. (не церемонясь) по́просту;

п. ка́жучы — по́просту говоря́;

5. частица усил. про́сто;

гэ́та п. здзек — э́то про́сто издева́тельство;

◊ п. з мо́ста — ни с того́ ни с сего́, про́сто так;

п. дзі́ва — про́сто чу́до;

п. го́ра — су́щее (пря́мо, про́сто) наказа́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́просту нареч. папро́сту, па-про́стаму; (просто) про́ста;

по́просту говоря́ про́ста ка́жучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Прасцяком, просцяко́м ’напрасткі’ (ТС). Укр. простяко́м ’тс’. Тв. скл. ад *прасцяк < просты ’прамы (пра дарогу)’. Параўн. рус. дыял. про́сто і про́стец ’прамая дарога, напрасткі’. Гл. яшчэ прастава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кана́ць несов., разг. отходи́ть, умира́ть; угаса́ть;

◊ аж кана́е — (о сильном желании) про́сто умира́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́рчик м. куфэ́рачак, -чка м.; скры́начка, -кі ж.; шкату́лачка, -кі ж.;

◊

а ла́рчик про́сто открыва́лся а разга́дка была́ про́стая.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тру́шанка ‘трасянка, сумесь, салома, змешаная з сенам’ (ТСБМ, Шат., Бяльк., Байк. і Некр., Некр., Пятк. 1, Мат. Гом., Янк. 1, Др.-Падб.; мазыр., З нар. сл., Яшк. Мясц.), ‘мешаніна розных дробных частак’ (Гарэц.): боб, гарох і віку скалаціць — тру́шанка (чэрв., бярэз., Сл. ПЗБ); тру́шанка і стру́шанка, тру́шаніца, трушо́нка ‘трасянка’ (гродз., мін., маг., гом., ЛА, 2). Параўн. (ц.-слав.?) труша, смешение («Лексисъ съ толкованіемъ словенскіх мовъ просто», гл. Ст.-бел. лексіконы, 18). Да тру́сіцца 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́сты ’элементарны, аднародны па саставу’, ’не складаны для разумення’, ’грубы па якасці’, ’няхітры, адкрыты, неганарлівы’, ’звычайны, негатунковы’, ’прамы, роўны’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Гарэц., Бір. Дзярж., Шн. 2, Выг., Шатал., Сл. ПЗБ, ТС, Клім.), ’свабодны’ (Нас.), ’слабы, некруты (аб пражы)’ (Уладз.), ст.-бел. простый ’свабодны, вольны’ (Ст.-бел. лексікон). Рус. просто́й, укр. про́стий, ст.-рус. простъ ’прамы, адкрыты, свабодны, просты’, ст.-слав. простъ ’прамы, просты’, польск., в.-луж. prosty, н.-луж. pšosty, чэш., славац. prostý ’просты, прамы’, серб.-харв. про̏ст ’няхітры, просты; дараваны, памілаваны’, славен. pròst ’натуральны, свабодны, звычайны, просты’, балг., макед. прост ’просты, нявыхаваны’. Прасл. *pro‑stъ ад pro‑ (гл. пра- і *sto‑). Апошняе параўноўваюць з літ. ãpstas ’багацце’, apstùs ’багаты, шчодры, шырокі’, atstùs ’аддалены’, лат. nuôst ’прэч’ (< *nuo‑stu), ст.-інд. sụṣthú‑ ’які знаходзіцца ў добрым стане’, оск. trstus ’сведка’, ст.-в.-ням. ewist ’аўчарня’. Першаснае значэнне *prosthos ’тое, што выступае; той, які выступае’, параўн. ст.-інд. prastha‑ ’горная раўніна, плошча’, ірл. ross ’лес, мыс’ (гл. Фасмер, 3, 380). Іншыя версіі: Міклашыч (321) выводзіў слав. *prostъ з *prostrъ ’разасланы’ і набліжаў да прастор і роднасных; Махэк₂ (485) роднаснымі славянскаму слову лічыў літ. prantù, pratau, pràsti ’прывыкаць’ (г. зн. *prostъ з *prot‑tos), аднак пры гэтым цяжка вытлумачыць яго семантыку. Паводле Аткупшчыкова (Балто-слав. иссл., 1984, 94–95), роднаснае літ. prãstas, лат. prasts ’просты; дрэнны’, літ. pràsti ’прывыкаць’, таксама Банькоўскі, 2, 788. Трубачоў (ЭССЯ, 13, 137–138) адносіць другую частку слова да *stojati (гл. стаяць) аналагічна да ku‑stъ ’куст’. Гл. таксама Шаўр, Slavia, 50, 52–60; Гомалкава, Studia Etym. Brun., 1, 71. Паводле Сноя₂ (586), першасная семантыка — ’які стаіць спераду’, параўн. про́сто ’насупраць’: просто хаты (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цю́кнуць сов., однокр., разг.

1. тю́кнуть; сту́кнуть;

2. (выпить) клю́кнуть;

ц. ча́рачку — клю́кнуть рю́мочку;

3. безл. прийти́ в го́лову;

яму́ ~нула, што тут не ўсё про́ста — ему́ пришло́ в го́лову, что тут не всё про́сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)