про́сто нареч., част. про́ста;
зада́ча реша́ется про́сто зада́ча раша́ецца про́ста;
мне про́сто не удало́сь прие́хать мне про́ста не ўдало́ся прые́хаць;
про́сто-на́просто про́ста, про́ста-такі, ве́льмі про́ста;
про́сто так про́ста так;
а ла́рчик про́сто открыва́лся а разга́дка была́ про́стая.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
просто
Том: 29, старонка: 231.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
па-про́стаму нареч. по́просту; про́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
про́ста
1. нареч., в разн. знач. про́сто; (обычно — ещё) нехи́тро, незате́йливо, незамыслова́то;
зада́ча рашае́цца п. — зада́ча реша́ется про́сто;
суке́нка пашы́та п. — пла́тье поши́то про́сто;
п. абыхо́дзіцца з кім-небу́дзь — про́сто обраща́ться с ке́м-л.;
усё гэ́та зро́блена п. — всё это́ сде́лано про́сто (нехи́тро);
глядзе́ць на рэ́чы п. — смо́треть на ве́щи про́сто;
2. нареч. (не сворачивая в сторону) пря́мо;
ідзі́це п., по́тым звярні́це нале́ва — иди́те пря́мо, пото́м сверни́те нале́во;
3. нареч. (непосредственно) пря́мо;
4. нареч. (не церемонясь) по́просту;
п. ка́жучы — по́просту говоря́;
5. частица усил. про́сто;
гэ́та п. здзек — э́то про́сто издева́тельство;
◊ п. з мо́ста — ни с того́ ни с сего́, про́сто так;
п. дзі́ва — про́сто чу́до;
п. го́ра — су́щее (пря́мо, про́сто) наказа́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́просту нареч. папро́сту, па-про́стаму; (просто) про́ста;
по́просту говоря́ про́ста ка́жучы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
*Прасцяком, просцяко́м ’напрасткі’ (ТС). Укр. простяко́м ’тс’. Тв. скл. ад *прасцяк < просты ’прамы (пра дарогу)’. Параўн. рус. дыял. про́сто і про́стец ’прамая дарога, напрасткі’. Гл. яшчэ прастава́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кана́ць несов., разг. отходи́ть, умира́ть; угаса́ть;
◊ аж кана́е — (о сильном желании) про́сто умира́ет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́рчик м. куфэ́рачак, -чка м.; скры́начка, -кі ж.; шкату́лачка, -кі ж.;
◊
а ла́рчик про́сто открыва́лся а разга́дка была́ про́стая.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тру́шанка ‘трасянка, сумесь, салома, змешаная з сенам’ (ТСБМ, Шат., Бяльк., Байк. і Некр., Некр., Пятк. 1, Мат. Гом., Янк. 1, Др.-Падб.; мазыр., З нар. сл., Яшк. Мясц.), ‘мешаніна розных дробных частак’ (Гарэц.): боб, гарох і віку скалаціць — тру́шанка (чэрв., бярэз., Сл. ПЗБ); тру́шанка і стру́шанка, тру́шаніца, трушо́нка ‘трасянка’ (гродз., мін., маг., гом., ЛА, 2). Параўн. (ц.-слав.?) труша, смешение («Лексисъ съ толкованіемъ словенскіх мовъ просто», гл. Ст.-бел. лексіконы, 18). Да тру́сіцца 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГЛАСА́РЫЙ
(ад лац. glossarium слоўнік глос),
1) у мінулым слоўнік рэдкаўжывальных, незразумелых слоў (глос), якія трапляліся ў пісьмовых помніках, з іх тлумачэннем або перакладам. Узніклі ў 5 ст. да н.э.; іх стваральнікамі былі каментатары паэм Гамера, стараж.-індыйскіх Ведаў і інш. На Беларусі развіццё кніжнай справы і пашырэнне скарынаўскай традыцыі тлумачэння незразумелых слоў з дапамогай глос прывялі да з’яўлення ў канцы 16 ст. Гласарый «Лексисъ съ толкованіемъ словенскихъ мовъ просто», «Лексеконъ в кротцѣ албо рѣчникъ выборных речей к словещизнѣ закрытыхъ» і інш. Асаблівасць бел. гласарыяў у тым, што яны складаліся на аснове глос з царкоўных кніг, да якіх служылі дадаткамі, таму мелі назву «прыточнікі». Менавіта гласарыі сталі правобразам больш позніх тлумачальных і перакладных слоўнікаў.
2) Спецыяльна падрыхтаваны слоўнік для электронна-выліч. машыны пры аўтам. перакладзе.
М.Р.Суднік.
т. 5, с. 286
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)