прастамо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прастамо́ўны |
прастамо́ўная |
прастамо́ўнае |
прастамо́ўныя |
| Р. |
прастамо́ўнага |
прастамо́ўнай
прастамо́ўнае |
прастамо́ўнага |
прастамо́ўных |
| Д. |
прастамо́ўнаму |
прастамо́ўнай |
прастамо́ўнаму |
прастамо́ўным |
| В. |
прастамо́ўны (неадуш.)
прастамо́ўнага (адуш.) |
прастамо́ўную |
прастамо́ўнае |
прастамо́ўныя (неадуш.)
прастамо́ўных (адуш.) |
| Т. |
прастамо́ўным |
прастамо́ўнай
прастамо́ўнаю |
прастамо́ўным |
прастамо́ўнымі |
| М. |
прастамо́ўным |
прастамо́ўнай |
прастамо́ўным |
прастамо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прастамо́ўны лингв. просторе́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прастамо́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца прастамоўем (у 2 знач.).
2. Уласцівы прастамоўю (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прастамо́ўе, -я, н.
Словы і граматычныя формы, уласцівыя вуснай народнай мове, якія выкарыстоўваюцца ў літаратурнай мове як стылістычны сродак для надання мове грубаватага зніжанага адцення.
|| прым. прастамо́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыялектна-прастамо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дыялектна-прастамо́ўны |
дыялектна-прастамо́ўная |
дыялектна-прастамо́ўнае |
дыялектна-прастамо́ўныя |
| Р. |
дыялектна-прастамо́ўнага |
дыялектна-прастамо́ўнай
дыялектна-прастамо́ўнае |
дыялектна-прастамо́ўнага |
дыялектна-прастамо́ўных |
| Д. |
дыялектна-прастамо́ўнаму |
дыялектна-прастамо́ўнай |
дыялектна-прастамо́ўнаму |
дыялектна-прастамо́ўным |
| В. |
дыялектна-прастамо́ўны (неадуш.)
дыялектна-прастамо́ўнага (адуш.) |
дыялектна-прастамо́ўную |
дыялектна-прастамо́ўнае |
дыялектна-прастамо́ўныя (неадуш.)
дыялектна-прастамо́ўных (адуш.) |
| Т. |
дыялектна-прастамо́ўным |
дыялектна-прастамо́ўнай
дыялектна-прастамо́ўнаю |
дыялектна-прастамо́ўным |
дыялектна-прастамо́ўнымі |
| М. |
дыялектна-прастамо́ўным |
дыялектна-прастамо́ўнай |
дыялектна-прастамо́ўным |
дыялектна-прастамо́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
просторе́чный прастамо́ўны;
просторе́чные выраже́ния прастамо́ўныя вы́разы;
просторе́чные слова́ прастамо́ўныя сло́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Но́даць ’псаваць’ (Касп.), ’абнеслаўляць’ (Інстр. 3). Тыповы прастамоўны «займеннікавы» дзеяслоў з шырокай, звычайна адмоўнай ці непрыстойнай семантыкай (своеасаблівы эўфемізм), параўн. чэш. ondat, луж. wonozyć, wonoześ, славен. onegati, серб.-харв. о̏ндати, балг. онодя, онождам (таксама і нодя) ад прасл. *onъda, займеннікавага прыслоўя, што ўзыходзіць да *onъ, гл. ён (Махэк₂, 414; ESSJ SG, 2, 532).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)