праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праме́нь праме́ні
прамяні́
Р. праме́ня прамянёў
праме́няў
Д. праме́ню праме́ням
прамяня́м
В. праме́нь прамяні́
праме́ні
Т. праме́нем праме́нямі
прамяня́мі
М. праме́ні праме́нях
прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Праме́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Праме́нь
Р. Праме́ня
Д. Праме́ню
В. Праме́нь
Т. Праме́нем
М. Праме́ні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праменепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае сабой прамені.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́льфа-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́льфа-праме́нь а́льфа-прамяні́
Р. а́льфа-праме́ня а́льфа-прамянёў
Д. а́льфа-праме́ню а́льфа-прамяня́м
В. а́льфа-праме́нь а́льфа-прамяні́
Т. а́льфа-праме́нем а́льфа-прамяня́мі
М. а́льфа-праме́ні а́льфа-прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ма-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́ма-праме́нь га́ма-прамяні́
Р. га́ма-праме́ня га́ма-прамянёў
Д. га́ма-праме́ню га́ма-прамяня́м
В. га́ма-праме́нь га́ма-прамяні́
Т. га́ма-праме́нем га́ма-прамяня́мі
М. га́ма-праме́ні га́ма-прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́льта-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэ́льта-праме́нь дэ́льта-прамяні́
Р. дэ́льта-праме́ня дэ́льта-прамянёў
Д. дэ́льта-праме́ню дэ́льта-прамяня́м
В. дэ́льта-праме́нь дэ́льта-прамяні́
Т. дэ́льта-праме́нем дэ́льта-прамяня́мі
М. дэ́льта-праме́ні дэ́льта-прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Накіраваць на каго-, што-н. прамені, падвергнуць уздзеянню якіх-н. прамянёў.

|| незак. абпраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпраме́ньванне, -я, н. і абпрамяне́нне, -я, н.

Радыеактыўнае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запраме́ніць

‘пачаць праменіць - вылучаць прамені, выпраменьваць, разыходзіцца ў форме праменяў, блішчаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. запраме́ніць запраме́няць
Прошлы час
м. запраме́ніў запраме́нілі
ж. запраме́ніла
н. запраме́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час запраме́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

святлано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які вылучае або нясе святло. Святланосныя прамені.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалаве́ць, ‑ее; зак.

Набыць палавы ​2 колер. Бліснулі першыя прамені, і хмара адразу спалавела. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)