праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праме́нь праме́ні
прамяні́
Р. праме́ня прамянёў
праме́няў
Д. праме́ню праме́ням
прамяня́м
В. праме́нь прамяні́
праме́ні
Т. праме́нем праме́нямі
прамяня́мі
М. праме́ні праме́нях
прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)