а́льфа-праме́ні мн. фіз. Álphastrahlen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праме́нь праме́ні
прамяні́
Р. праме́ня прамянёў
праме́няў
Д. праме́ню праме́ням
прамяня́м
В. праме́нь прамяні́
праме́ні
Т. праме́нем праме́нямі
прамяня́мі
М. праме́ні праме́нях
прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Праме́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Праме́нь
Р. Праме́ня
Д. Праме́ню
В. Праме́нь
Т. Праме́нем
М. Праме́ні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мітагенеты́чны

(ад мітоз + генетычны;

м-ыя прамені — ультрафіялетавыя прамені, якія ўзнікаюць пры ферментатыўных рэакцыях у жывых тканках, стымулююць мітоз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

праменепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае сабой прамені.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́льфа-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́льфа-праме́нь а́льфа-прамяні́
Р. а́льфа-праме́ня а́льфа-прамянёў
Д. а́льфа-праме́ню а́льфа-прамяня́м
В. а́льфа-праме́нь а́льфа-прамяні́
Т. а́льфа-праме́нем а́льфа-прамяня́мі
М. а́льфа-праме́ні а́льфа-прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ма-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́ма-праме́нь га́ма-прамяні́
Р. га́ма-праме́ня га́ма-прамянёў
Д. га́ма-праме́ню га́ма-прамяня́м
В. га́ма-праме́нь га́ма-прамяні́
Т. га́ма-праме́нем га́ма-прамяня́мі
М. га́ма-праме́ні га́ма-прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́льта-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэ́льта-праме́нь дэ́льта-прамяні́
Р. дэ́льта-праме́ня дэ́льта-прамянёў
Д. дэ́льта-праме́ню дэ́льта-прамяня́м
В. дэ́льта-праме́нь дэ́льта-прамяні́
Т. дэ́льта-праме́нем дэ́льта-прамяня́мі
М. дэ́льта-праме́ні дэ́льта-прамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Накіраваць на каго-, што-н. прамені, падвергнуць уздзеянню якіх-н. прамянёў.

|| незак. абпраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпраме́ньванне, -я, н. і абпрамяне́нне, -я, н.

Радыеактыўнае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запраме́ніць

‘пачаць праменіць - вылучаць прамені, выпраменьваць, разыходзіцца ў форме праменяў, блішчаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. запраме́ніць запраме́няць
Прошлы час
м. запраме́ніў запраме́нілі
ж. запраме́ніла
н. запраме́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час запраме́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)