плё́скаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плё́скаю плё́скаем
2-я ас. плё́скаеш плё́скаеце
3-я ас. плё́скае плё́скаюць
Прошлы час
м. плё́скаў плё́скалі
ж. плё́скала
н. плё́скала
Загадны лад
2-я ас. плё́скай плё́скайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час плё́скаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плёскаць несов. (о волнах) плеска́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плёскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да плёснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплёскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Плёскаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплёскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Плёскаць злёгку або час ад часу. Было ціха. Толькі паплёсквала аб бераг Свіслач. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дацо́паць

‘скончыць брыкаць (біць нагамі); скончыць плёскаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дацо́паю дацо́паем
2-я ас. дацо́паеш дацо́паеце
3-я ас. дацо́пае дацо́паюць
Прошлы час
м. дацо́паў дацо́палі
ж. дацо́пала
н. дацо́пала
Загадны лад
2-я ас. дацо́пай дацо́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час дацо́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заплю́скваць

‘лыпаць, моргаць вачыма; ззяць, мігцець; хлюпаць, плюхаць, плёскаць; гаварыць пустое’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заплю́скваю заплю́скваем
2-я ас. заплю́скваеш заплю́скваеце
3-я ас. заплю́сквае заплю́скваюць
Прошлы час
м. заплю́скваў заплю́сквалі
ж. заплю́сквала
н. заплю́сквала
Загадны лад
2-я ас. заплю́сквай заплю́сквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заплю́скваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заплёскаць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запырскаць, заплюхаць. А на пліце цяжкой, бетоннай Дождж граззю прозвішчы заплёскаў. Танк.

заплёскаць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць плёскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плёскаўка, плёцкаўка ’вялікі драўляны молат для разбівання камякоў на полі’ (Касп.). Да плёскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плю́скат ’шум ад удару чым-небудзь па вадкасці або наадварот’ (ТСБМ). Да плю́скаць 1 (гл.). Назоўнікі на *‑ot‑ъ утвараюцца часцей за ўсё ад дзеясловаў, якія абазначаюць гукі. Сюды ж плюскаце́ць ’хлюпаць (пра ваду ў ботах)’ (Сцяц.), плюската́ць ’плёскаць (аб хвалях)’ (Шат.), ’плёскацца’ (астрав., Сцяшк. Сл.), ’распырсквацца, вылівацца’ (ТСБМ). Параўн. польск. pluskot ’пляск’, ’плёскат’, ’лопат’, pluskolać ’выдаваць пляск’, ’ударыць з пляскам’, ’плёскацца’, укр. плюскота ’пляск’, плюскотати ’плёскаць’, н.-луж. pluskot ’пляск, плёскат, журчанне’, pluskotaś ’плёскаць, журчаць’, в.-луж. pluskolać ’тс’, чэш. pliskotati ’пра моцны дождж’, паўд.-чэш. pluskotati ’тс’, макед. плускот ’манатонны шум дажджу’, ’патрэскванне агню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)