пло́ска

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пло́ска - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́ска нареч. пло́ско; см. пло́скі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пло́ска ’асака’ (гродз., Сл. ПЗБ). Гл. пла́ска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пло́ска-вы́пуклы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пло́ска-вы́пуклы пло́ска-вы́пуклая пло́ска-вы́пуклае пло́ска-вы́пуклыя
Р. пло́ска-вы́пуклага пло́ска-вы́пуклай
пло́ска-вы́пуклае		 пло́ска-вы́пуклага пло́ска-вы́пуклых
Д. пло́ска-вы́пукламу пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пукламу пло́ска-вы́пуклым
В. пло́ска-вы́пуклы (неадуш.)
пло́ска-вы́пуклага (адуш.)		 пло́ска-вы́пуклую пло́ска-вы́пуклае пло́ска-вы́пуклыя (неадуш.)
пло́ска-вы́пуклых (адуш.)
Т. пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклай
пло́ска-вы́пуклаю		 пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклымі
М. пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́ска-ўвагну́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пло́ска-ўвагну́ты пло́ска-ўвагну́тая пло́ска-ўвагну́тае пло́ска-ўвагну́тыя
Р. пло́ска-ўвагну́тага пло́ска-ўвагну́тай
пло́ска-ўвагну́тае		 пло́ска-ўвагну́тага пло́ска-ўвагну́тых
Д. пло́ска-ўвагну́таму пло́ска-ўвагну́тай пло́ска-ўвагну́таму пло́ска-ўвагну́тым
В. пло́ска-ўвагну́ты (неадуш.)
пло́ска-ўвагну́тага (адуш.)		 пло́ска-ўвагну́тую пло́ска-ўвагну́тае пло́ска-ўвагну́тыя (неадуш.)
пло́ска-ўвагну́тых (адуш.)
Т. пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тай
пло́ска-ўвагну́таю		 пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тымі
М. пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тай пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́скі, -ая, -ае.

1. Роўны, без узвышшаў і паглыбленняў, з прамой і гладкай паверхняй.

П. дах.

2. перан. Пазбаўлены арыгінальнасці, банальны, пошлы.

Плоскія жарты.

Плоска (прысл.) вастрасловіць.

|| наз. пло́скасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пласкадо́нак ’лодка з дошак’ (барыс., Стан.), рус. плоска- дой ’баркас’. Да плоскі і дно (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пла́зкі ’адхоністы, гладкі’ (ТС), ’пакаты, спадзісты (бераг ракі, возера)’, пласкі, пласкый ’тс’ (сен., слонім., ЛА, 2), стол., сен. плаская, кам., брэсц., кобр. плоска ’пакатая страха’ (ЛА, 4), плазам ’плоска’ (Нас.), плазаваты ’адхонны (пра страху)’: страха зусім плазма лежыць (ТС). З польск. płaski ’плоскі, роўны’, якія развіліся ў выніку пераносу значэння ’роўны, плоскі’ > ’лагодны, паступовы’, асабліва ў проціпастаўленні ’пакаты’ — ’стромы’. Параўн. ст.-польск. iść płozą ’паводзіць сябе лагодна, абачліва, бесканфліктна’. Параўн., відаць, запазычанае ст.-рус. плазь ’плоскасць, роўнае месца’ (XVП ст., Лексикон словено-латинский). Сюды ж маладз. плазёіі ’больш плоска’ (Жыв. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пло́ско нареч.

1. пло́ска, ро́ўна;

2. пляска́та; пахі́ла; плазава́та; неглыбо́ка; плы́тка;

3. ту́па, няўда́ла; бана́льна; см. пло́ский.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пла́зма, плазьма ’плазам’ (Скарбы; Клім.; Сцяц.; ТС; драг., Сл. Брэс.), ’плоска’ (Нас.). Перааформленае на бел. глебе пла́зам паводле пла́жма́ (гл.). Сюды ж пла́зма, плазьма ’ніц’ (Сцяшк. Сл.; ЛА, 5), кантамінаванае пла́змам ’плазам’ (Ян.) з плазам і пла́зма. Адносна значэння ’ніц’ параўн. польск. (у В. Патоцкага і А. Міцкевіча) do nóg mu upadł płazem = plackiem ’распластацца бліном’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)