пло́ска

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пло́ска - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́ска нареч. пло́ско; см. пло́скі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пло́ска ’асака’ (гродз., Сл. ПЗБ). Гл. пла́ска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пло́ска-вы́пуклы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пло́ска-вы́пуклы пло́ска-вы́пуклая пло́ска-вы́пуклае пло́ска-вы́пуклыя
Р. пло́ска-вы́пуклага пло́ска-вы́пуклай
пло́ска-вы́пуклае		 пло́ска-вы́пуклага пло́ска-вы́пуклых
Д. пло́ска-вы́пукламу пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пукламу пло́ска-вы́пуклым
В. пло́ска-вы́пуклы (неадуш.)
пло́ска-вы́пуклага (адуш.)		 пло́ска-вы́пуклую пло́ска-вы́пуклае пло́ска-вы́пуклыя (неадуш.)
пло́ска-вы́пуклых (адуш.)
Т. пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклай
пло́ска-вы́пуклаю		 пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклымі
М. пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́ска-ўвагну́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пло́ска-ўвагну́ты пло́ска-ўвагну́тая пло́ска-ўвагну́тае пло́ска-ўвагну́тыя
Р. пло́ска-ўвагну́тага пло́ска-ўвагну́тай
пло́ска-ўвагну́тае		 пло́ска-ўвагну́тага пло́ска-ўвагну́тых
Д. пло́ска-ўвагну́таму пло́ска-ўвагну́тай пло́ска-ўвагну́таму пло́ска-ўвагну́тым
В. пло́ска-ўвагну́ты (неадуш.)
пло́ска-ўвагну́тага (адуш.)		 пло́ска-ўвагну́тую пло́ска-ўвагну́тае пло́ска-ўвагну́тыя (неадуш.)
пло́ска-ўвагну́тых (адуш.)
Т. пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тай
пло́ска-ўвагну́таю		 пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тымі
М. пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тай пло́ска-ўвагну́тым пло́ска-ўвагну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́скі, -ая, -ае.

1. Роўны, без узвышшаў і паглыбленняў, з прамой і гладкай паверхняй.

П. дах.

2. перан. Пазбаўлены арыгінальнасці, банальны, пошлы.

Плоскія жарты.

Плоска (прысл.) вастрасловіць.

|| наз. пло́скасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

płasko

плоска; пляската

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flatways

[ˈflætweɪz]

adv.

пло́ска; пла́зам, ніц, ні́цма (упа́сьці, ле́гчы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

платыцэ́льны

(ад гр. platys = плоскі + koiloma = паглыбленне)

плоска-ўвагнуты, напр. пазванок у млекакормячых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пласкадо́нак ’лодка з дошак’ (барыс., Стан.), рус. плоска- дой ’баркас’. Да плоскі і дно (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)