плаце́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плаце́ж плацяжы́
Р. плацяжу́ плацяжо́ў
Д. плацяжу́ плацяжа́м
В. плаце́ж плацяжы́
Т. плацяжо́м плацяжа́мі
М. плацяжы́ плацяжа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плаце́ж, -цяжу́, м.

1. гл. плаціць.

2. мн. -цяжы́, -о́ў. Сума, якая павінна быць выплачана.

Вялікі п.

|| прым. плаце́жны, -ая, -ае.

Плацежнае абавязацельства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плаце́ж, -цяжу́ м., в разн. знач. платёж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаце́ж, ‑цяжу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.

2. Сума, якая павінна быць выплачана.

•••

Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаці́ць, плачу́, пла́ціш, пла́ціць; незак.

1. што і без дап. Аддаваць грошы як належнае за што-н.

П. за пакупку.

П. падаткі.

За здароўе лепш п., чым расплачвацца (прыказка).

2. перан., чым за што. Так або інакш адказваць на чый-н. учынак (кніжн.).

П. паслугай за паслугу.

П. дабром за зло.

|| зак. заплаці́ць, -лачу́, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны.

|| наз. плаце́ж, -цяжу́, м. (да 1 знач.).

П. з растэрміноўкай.

|| прым. плаце́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плаце́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (афіц.).

Той, хто ўносіць плацеж, плацяжы.

П. падаткаў.

|| ж. плаце́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́нта, нескл., н.

Скідка з сумы рахунка за плацеж наяўнымі або да тэрміну.

[Іт. sconto — вылік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаце́льшчык, ‑а, м.

Той, хто ўносіць або павінен уносіць належны яму плацеж. Плацельшчык падаткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ава́нсавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да авансу. Авансавая справаздача. Авансавая сума. Авансавы плацеж. Авансавыя расходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

платёж м. плаце́ж, -цяжу́ м.; (плата) пла́та, -ты ж.; (выплата) вы́плата, -ты ж.;

нало́женный платёж накладны́ плаце́ж;

долг платежо́м кра́сен посл. што ві́нен, адда́ць паві́нен.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)