плаце́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
плаце́ж |
плацяжы́ |
| Р. |
плацяжу́ |
плацяжо́ў |
| Д. |
плацяжу́ |
плацяжа́м |
| В. |
плаце́ж |
плацяжы́ |
| Т. |
плацяжо́м |
плацяжа́мі |
| М. |
плацяжы́ |
плацяжа́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
плаце́ж, -цяжу́, м.
1. гл. плаціць.
2. мн. -цяжы́, -о́ў. Сума, якая павінна быць выплачана.
Вялікі п.
|| прым. плаце́жны, -ая, -ае.
Плацежнае абавязацельства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плаце́ж, -цяжу́ м., в разн. знач. платёж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плаце́ж, ‑цяжу, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.
2. Сума, якая павінна быць выплачана.
•••
Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плаце́ж м бухг, камерц Záhlung f -, -en; Záhlungsleistung f, Bezáhlung f, Begléichung f -, -en, Rückzahlung f, Éinlösung f -, -en, Tílgung;
плаце́ж на ра́ты [ў растэрміно́ўку] Rátenzahlung f -, -en;
тэрміно́вы плаце́ж Termínzahlung f -, -en;
тэ́рмін плацяжу́ Záhlungstermin m -(e)s, -e, Záhlungsfrist f -, -en, Fälligkeitstermin m -(e)s, -e;
пераво́дзіць плаце́ж (каму-н) auf j-n Záhlung ánweisen*;
плаце́ж па вэ́ксалі Éinlösung des Wéchsels;
плаце́ж па раху́нку Begléichung éiner Réchnung
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
плаці́ць, плачу́, пла́ціш, пла́ціць; незак.
1. што і без дап. Аддаваць грошы як належнае за што-н.
П. за пакупку.
П. падаткі.
За здароўе лепш п., чым расплачвацца (прыказка).
2. перан., чым за што. Так або інакш адказваць на чый-н. учынак (кніжн.).
П. паслугай за паслугу.
П. дабром за зло.
|| зак. заплаці́ць, -лачу́, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны.
|| наз. плаце́ж, -цяжу́, м. (да 1 знач.).
П. з растэрміноўкай.
|| прым. плаце́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плаце́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (афіц.).
Той, хто ўносіць плацеж, плацяжы.
П. падаткаў.
|| ж. плаце́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ско́нта, нескл., н.
Скідка з сумы рахунка за плацеж наяўнымі або да тэрміну.
[Іт. sconto — вылік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плаце́льшчык, ‑а, м.
Той, хто ўносіць або павінен уносіць належны яму плацеж. Плацельшчык падаткаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ава́нсавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да авансу. Авансавая справаздача. Авансавая сума. Авансавы плацеж. Авансавыя расходы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)