пла́стырь в разн. знач. пла́стыр, -ру м.;
ли́пкий пла́стырь лі́пкі (ліпу́чы) пла́стыр;
вытяжно́й пла́стырь выцяжны́ пла́стыр;
подводи́ть пла́стырь мор. падво́дзіць пла́стыр.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пла́стыр, -ру м., в разн. знач. пла́стырь;
лі́пкі п. — ли́пкий пла́стырь;
выцяжны́ п. — вытяжно́й пла́стырь;
падво́дзіць п. — мор. подводи́ть пла́стырь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нарывно́й нарыўны́;
нарывно́й пла́стырь нарыўны́ пла́стыр.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нарыўны́ нарывно́й;
н. пла́стыр — нарывно́й пла́стырь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
размякча́льны размягчи́тельный;
р. пла́стыр — размягчи́тельный пла́стырь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мазо́льны
1. мозо́листый, мозо́льный;
~ныя ру́кі — мозо́листые (мозо́льные) ру́ки;
2. (относящийся к мозоли) мозо́льный;
м. пла́стыр — мозо́льный пла́стырь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыляпі́цца сов., прям., перен. прилепи́ться;
пла́стыр до́бра ~пі́ўся — пла́стырь хорошо́ прилепи́лся;
ён ~пі́ўся на ко́нчыку зэ́дліка — он прилепи́лся на ко́нчике скаме́йки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́льный мы́льны;
мы́льный ко́рень фарм. мы́льны ко́рань;
мы́льный спирт хим. мы́льны спірт;
мы́льный пла́стырь мед. мы́льны пла́стыр;
◊
мы́льный пузы́рь мы́льны пузы́р, мы́льная бу́рбалка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пла́стыр ’наклееная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладаецца да ран, нарываў і да т. п.’ (ТСБМ). З рус. пластырь ’тс’ (новае запазычанне). Аднак трэба прымаць пад увагу тое, што гэтая лексема прыйшла на ўсх.-слав. тэрыторыю з прыняццем хрысціянства і ў стараж.-рус. мове вядомая з XI ст. Побач з ёй існавалі ст.-бел. плястеръ, плястръ, фяястръ ’тс’ (1518 г.), якія са ст.-польск. plaster, plastr (Булыка, Лекс. запазыч., 130), а яны — са ст.-в.-ням. pflastar ’павязка на рану’, ’брук’; апрача гэтага ў бел. дыялектах пашырана лексема пляйстар (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адмачы́ць сов.
1. отмочи́ть;
а. пла́стыр — отмочи́ть пла́стырь;
2. спец. (вымочить, пропитать влагой) отволо́жить;
а. ску́ру — отволо́жить ко́жу;
3. перен., прост. отмочи́ть;
ну і ~чы́ў шту́ку! — ну и отмочи́л шту́ку!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)