пладу́ха
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пладу́ха |
пладу́хі |
| Р. |
пладу́хі |
пладу́х |
| Д. |
пладу́се |
пладу́хам |
| В. |
пладу́ху |
пладу́хі |
| Т. |
пладу́хай
пладу́хаю |
пладу́хамі |
| М. |
пладу́се |
пладу́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пладу́ха ж., бот. плоду́ха
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пладу́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Спец. Кароткая пладовая галінка, на якой знаходзяцца кветкавыя пупышкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плоду́ха бот. пладу́ха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пла́ска, пласка ’брыца, Echinochloa L.’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. płaski ’плоскі’, якое Банькоўскі (2, 617) выводзіць з *plaz‑bskb < *plaza, параўн. плазам (гл.). Названа з-за прыплюшчанага (пласкаватага) сцябла расліны, асабліва ў ніжняй частцы. Параўн. іншыя назвы плоска трава, пласку́ха (караністая), пладуха, пласціна, плашчу га, пайшчыца (ЛА, 1). Магчыма, аднак, што некаторым гэтыя лексемы звязаныя з плоскі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)