паўправадні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паўправадні́к паўправаднікі́
Р. паўправадніка́ паўправадніко́ў
Д. паўправадніку́ паўправадніка́м
В. паўправадні́к паўправаднікі́
Т. паўправадніко́м паўправадніка́мі
М. паўправадніку́ паўправадніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўправадні́к, -ка́ м., физ. полупроводни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўправадні́к, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, якое па сваёй здольнасці праводзіць электрычнасць займае прамежкавае становішча паміж праваднікамі і ізалятарамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полупроводни́к эл. паўправадні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўправаднікі́, -о́ў, адз. паўправадні́к, -а́, м. (спец.).

Рэчывы, электраправоднасць якіх пры хатняй тэмпературы меншая, чым у металаў і большая, чым у дыэлектрыкаў.

|| прым. паўправадніко́вы, -ая, -ае.

Паўправадніковая ўстаноўка (на паўправадніках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)