паўправадні́к, ‑а, м.
Спец. Рэчыва, якое па сваёй здольнасці праводзіць электрычнасць займае прамежкавае становішча паміж праваднікамі і ізалятарамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)