паўзуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.
1. Тое, што і паўзун (у 1 і 2 знач.).
2. мн. Спецыяльны касцюм для маленькіх дзяцей, калі яны яшчэ не ўмеюць хадзіць, а толькі поўзаюць.
|| прым. паўзунко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўзуно́к
‘дэталь механізма’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паўзуно́к |
паўзункі́ |
| Р. |
паўзунка́ |
паўзунко́ў |
| Д. |
паўзунку́ |
паўзунка́м |
| В. |
паўзуно́к |
паўзункі́ |
| Т. |
паўзунко́м |
паўзунка́мі |
| М. |
паўзунку́ |
паўзунка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўзуно́к
‘дзіця’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паўзуно́к |
паўзункі́ |
| Р. |
паўзунка́ |
паўзунко́ў |
| Д. |
паўзунку́ |
паўзунка́м |
| В. |
паўзунка́ |
паўзунко́ў |
| Т. |
паўзунко́м |
паўзунка́мі |
| М. |
паўзунку́ |
паўзунка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўзуно́к, -нка м.
1. разг. (о ребёнке) ползуно́к;
2. тех. ползуно́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўзуно́к, ‑нка, м.
1. Тое, што і паўзун (у 1, 2 знач.).
2. толькі мн. (паўзункі́, ‑оў). Разм. Адзенне для дзяцей груднога ўзросту ў выглядзе штонікаў, якія пераходзяць у панчохі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ползуно́к в разн. знач. паўзуно́к, -нка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пішчу́ха ’птушка паўзунок, Certhia’ (БелСЭ). Да пішча́ць (гл.). Параўн. польск. … przy wodach piska… piszczyh… (Струтынскі, Nazwy, 101).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пищу́ха зоол.
1. (птица) пішчу́ха, -хі ж., паўзуно́к, -нка́ м.;
2. (зверь) пішчу́ха, -хі ж., сенаста́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ По́паўзень ’маленькая птушка атрада вераб’іных, якая вельмі спрытна лазіць па дрэвах уверх і ўніз галавой. Šiito europaea L (ТСБМ, Жыв. св.), сюды ж попыўзінь ’паўзун (пра дзіцё)’ (Бяльк.). Назва птушкі, хутчэй за ўсё, запазычана з рус. поползень ’Sitta europaea’, у аснове якой ползти (m. паўзці), што да *рьЬаіі, *ръЫи параўн. балг. дыял. пльзаннца. пьлзач ’усякая жывая істота, што поўзае’ (БЕР, 5, 45, 65), славен. дыял. plezar, plezcirćek ’Sitta europaea L.’, pleziih, pležith ’Certhia familiaris’, plazica, plazica ’назва птушкі або рэптыліі’ (Бязлай, 3, 57). Суфіксацыя характарызуе носьбіта якасці ці дзеяння, параўн. певень, лежань, рус. дыял. лежень ’рыба налім’. глушень ’глушэц’ і пад. Народныя назвы Sitta europaea L. — каваль. дзятлік, якія Ластоўскі адносіць да сям’і ’попаўзьнеў” (навуковы тэрмін?); параўн., аднак, паўзунок ’Ceilhia familiaris’ (Ласт.), у аснове якога тая ж адзнака. Іншыя назвы паўзнік (стол., ЛП), глінянка, сівы дзятлік (Федз. — Даўб.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)