Verbum

анлайнавы слоўнік

паўзуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Тое, што і паўзун (у 1 і 2 знач.).

2. мн. Спецыяльны касцюм для маленькіх дзяцей, калі яны яшчэ не ўмеюць хадзіць, а толькі поўзаюць.

|| прым. паўзунко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзуно́к

‘дэталь механізма’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўзуно́к

‘дзіця’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўзуно́к, -нка м.

1. разг. (о ребёнке) ползуно́к;

2. тех. ползуно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўзуно́к, ‑нка, м.

1. Тое, што і паўзун (у 1, 2 знач.).

2. толькі мн. (паўзункі́, ‑оў). Разм. Адзенне для дзяцей груднога ўзросту ў выглядзе штонікаў, якія пераходзяць у панчохі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ползуно́к в разн. знач. паўзуно́к, -нка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пішчу́ха ’птушка паўзунок, Certhia’ (БелСЭ). Да пішча́ць (гл.). Параўн. польск. … przy wodach piska… piszczyh… (Струтынскі, Nazwy, 101).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

creepers

1) паўзуно́к -ка́ m. (дзіця́чы камбінэзо́нчык)

2) ко́шкі, ко́шак pl. (на падэ́шве)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пищу́ха зоол.

1. (птица) пішчу́ха, -хі ж., паўзуно́к, -нка́ м.;

2. (зверь) пішчу́ха, -хі ж., сенаста́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

suwak

м.

1. залатнік;

2. замок, засцежка "маланка";

3. бегунок; паўзунок; хадунок;

suwak logarytmiczny мат. лагарыфмічная лінейка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)