папярэ́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. папярэ́чны папярэ́чная папярэ́чнае папярэ́чныя
Р. папярэ́чнага папярэ́чнай
папярэ́чнае		 папярэ́чнага папярэ́чных
Д. папярэ́чнаму папярэ́чнай папярэ́чнаму папярэ́чным
В. папярэ́чны (неадуш.)
папярэ́чнага (адуш.)		 папярэ́чную папярэ́чнае папярэ́чныя (неадуш.)
папярэ́чных (адуш.)
Т. папярэ́чным папярэ́чнай
папярэ́чнаю		 папярэ́чным папярэ́чнымі
М. папярэ́чным папярэ́чнай папярэ́чным папярэ́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папярэ́чны см. папяро́чны;

◊ сустрэ́чны і п. — встре́чный и попере́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папярэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і папярочны.

•••

Сустрэчны і папярэчны гл. сустрэчны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перпендыкуля́рна-папярэ́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перпендыкуля́рна-папярэ́чны перпендыкуля́рна-папярэ́чная перпендыкуля́рна-папярэ́чнае перпендыкуля́рна-папярэ́чныя
Р. перпендыкуля́рна-папярэ́чнага перпендыкуля́рна-папярэ́чнай
перпендыкуля́рна-папярэ́чнае		 перпендыкуля́рна-папярэ́чнага перпендыкуля́рна-папярэ́чных
Д. перпендыкуля́рна-папярэ́чнаму перпендыкуля́рна-папярэ́чнай перпендыкуля́рна-папярэ́чнаму перпендыкуля́рна-папярэ́чным
В. перпендыкуля́рна-папярэ́чны (неадуш.)
перпендыкуля́рна-папярэ́чнага (адуш.)		 перпендыкуля́рна-папярэ́чную перпендыкуля́рна-папярэ́чнае перпендыкуля́рна-папярэ́чныя (неадуш.)
перпендыкуля́рна-папярэ́чных (адуш.)
Т. перпендыкуля́рна-папярэ́чным перпендыкуля́рна-папярэ́чнай
перпендыкуля́рна-папярэ́чнаю		 перпендыкуля́рна-папярэ́чным перпендыкуля́рна-папярэ́чнымі
М. перпендыкуля́рна-папярэ́чным перпендыкуля́рна-папярэ́чнай перпендыкуля́рна-папярэ́чным перпендыкуля́рна-папярэ́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́нжа

‘папярэчны брус плота’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ро́нжа
Р. ро́нжы
Д. ро́нжы
В. ро́нжу
Т. ро́нжай
ро́нжаю
М. ро́нжы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

попере́чный папяро́чны;

◊

встре́чный и попере́чный сустрэ́чны і папярэ́чны; ко́жны, хто папа́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сустрэ́чны, -ая, -ае.

1. Які рухаецца насустрач.

С. цягнік.

С. вецер.

Ніхто з сустрэчных (наз.) не спыніўся.

2. Які адбываецца пры сустрэчы, пры руху з двух бакоў.

С. бой.

С. агонь.

3. Які даецца ў адказ на што-н.

С. план.

◊

Першы сустрэчны — хто трапіцца, выпадковы.

Сустрэчны (наз.) і папярэчны — любы без разбору чалавек, усякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ На́даўб ’папярэчны брус, што злучае палазы ў санях, накладаецца на капылы’ (смарг., Шатал.), на́даубня ’тс’ (маст., Шатал.), на́доўбня ’тс’ (ТС), на́доўбень ’тс’ (ТС), надаўбні, на́далабы, надалабкі ’намарзні’ (Сл. ПЗБ), на́дабкі, на́дубкі, на́дулубкі ’вязкі ў санях’ (маларыт., Нар. сл.), «каланка ’доўгая планка, што накладваецца на капылы паралельна полазу (паверх вязаў)’ (Сцяц.), рус. надолба ’верхні прадольны брус у возе’. Усё да даўбиць (гл.), зыходныя формы надаўбиць, надолубиць, на́длубаць (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сустрэ́чны

1. в разн. знач. встре́чный;

с. ве́цер — встре́чный ве́тер;

с. план — встре́чный план;

с. аго́нь — встре́чный ого́нь;

2. в знач. сущ. встре́чный;

◊ пе́ршы с. — пе́рвый встре́чный;

с. і папярэ́чны — встре́чный и попере́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сустрэ́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ідзе, рухаецца насустрач. З-за павароту адна за другой выскачыла некалькі сустрэчных аўтамашын. Корбан. Аня весела аглядалася на сустрэчных студэнтак. Карпюк. Сустрэчны вецер асвяжыў мяне, на нейкую хвіліну адагнаў сон. С. Александровіч. Гасяць, чуў я, пажары лясныя Сустрэчным агнём. Куляшоў. / у знач. наз. сустрэ́чны, ‑ага, м. Заглядаючы ў вокны дамоў, у пад’езды, прыглядаючыся да сустрэчных,.. [Віктар] прайшоў квартал. Карпаў. // Які трапляецца на дарозе. Ідзе чалавек бестурботны, Разглядвае лес векавы, Сустрэчных дарожак палотны. Колас.

2. Які з’яўляецца адказам на што‑н.; які даецца ў адказ на што‑н. Сустрэчны план. Сустрэчны ўдар. □ Вось, напрыклад, жонка пачне, як гэта ўсе кажуць, пілаваць, — а я ніякіх ёй сустрэчных «тэзісаў». Скрыпка. Сустрэчная страляніна стала беспарадкавай, кулямёт справа замаўчаў. Хадкевіч.

3. Які выконваецца пры сустрэчы (у 3 знач.). У адказ .. [начальніку] марш вясёлы, сустрэчны. Лынькоў.

•••

Сустрэчны агонь гл. агонь.

Сустрэчны іск гл. іск.

Першы сустрэчны — першы, хто пападзецца насустрач.

Сустрэчны і папярэчны — усякі, любы без разбору чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)