пало́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. гл. ламаць.

2. Паламанае месца, пашкоджанне.

Ліквідаваць паломку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пало́мка пало́мкі
Р. пало́мкі пало́мак
Д. пало́мцы пало́мкам
В. пало́мку пало́мкі
Т. пало́мкай
пало́мкаю		 пало́мкамі
М. пало́мцы пало́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́мка ж., в разн. знач. поло́мка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. паламаць (у 1 знач.).

2. Паламанае, пашкоджанае месца. [Асмалоўскі:] Я агледзеў, паломка нязначная, выправім на хаду. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лама́ць, ламлю́, ло́міш, ло́міць; ламі; лама́ны; незак.

1. што. Згінаючы або ўдараючы з сілай, аддзяляць часткі чаго-н. або раздзяляць што-н. на часткі.

Л. вецце.

Л. лёд.

2. Пашкоджваць часткі цела, косці; нявечыць, калечыць.

Л. крылы.

Л. ногі.

3. што. Разбіваючы, разбураючы, даводзіць да непрыгоднасці, псаваць.

Л. стары дом.

4. перан., што. Пераадольваць, знішчаць што-н. аджыўшае.

Л. старыя звычаі.

5. перан., каго-што. Рэзка (крута) змяняць.

Л. свой характар.

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Выклікаць хваравітае адчуванне ламоты.

Ломіць косці.

◊

Ламаць галаву над чым (разм.) — біцца над рашэннем якой-н. задачы, якога-н. пытання.

Ламаць шапку перад кім (уст.) — уніжацца, ліслівіць.

|| зак. палама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -лама́ны (да 2 знач.) і злама́ць, зламлю́, зло́міш, зло́міць; зламі; злама́ны (да 1—4 знач.); наз. пало́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (да 2 знач.).

|| наз. лама́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і ло́мка, -і, ДМ -мцы, ж. (да 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашко́джанне, -я, н.

1. гл. пашкодзіць.

2. мн. -і, -яў. Пашкоджанае месца, паломка.

Ліквідаваць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́м, ‑у, м.

Тое, што і паломка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поло́мка ж.

1. (действие) пало́м, -му м., пало́мка, -кі ж.;

2. (повреждение) пало́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сло́мка зло́мка, -кі ж.; пало́мка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снегало́м, ‑у, м.

1. Паломка сукоў, вяршынь дрэў пад цяжарам снегу, што асеў на кронах.

2. зб. Дрэвы, якія зламаліся пад цяжарам асеўшага на кронах снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)