пало́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. паламаць (у 1 знач.).
2. Паламанае, пашкоджанае месца. [Асмалоўскі:] Я агледзеў, паломка нязначная, выправім на хаду. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)