назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| пакарэ́ння | |
| пакарэ́нню | |
| пакарэ́ннем | |
| пакарэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| пакарэ́ння | |
| пакарэ́нню | |
| пакарэ́ннем | |
| пакарэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны;
1. Падпарадкаваць сваёй уладзе, заваяваць.
2.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́смас, ‑у,
Сусвет (Сонечная сістэма, зоркі, міжзорнае асяроддзе, галактыкі, міжгалактычнае асяроддзе).
[Грэч. kosmos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
покоре́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подчине́ние
1. (действие)
2. (состояние зависимости) падпара́дкаванне, -ння
быть в подчине́нии быць падпара́дкаваным (паднача́леным);
держа́ть в подчине́нии кого́-л. трыма́ць у пако́ры (у паслушэ́нстве) каго́-не́будзь;
3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)