пакара́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пакара́нне пакара́нні
Р. пакара́ння пакара́нняў
Д. пакара́нню пакара́нням
В. пакара́нне пакара́нні
Т. пакара́ннем пакара́ннямі
М. пакара́нні пакара́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пакара́нне, я, мн. -і, -яў, н.

Мера ўздзеяння за зробленае злачынства, правіннасць, кара.

Заслужанае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакара́нне ср. наказа́ние; возме́здие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакара́нне, ‑я, н.

Мера ўздзеяння за зробленае злачынства, правіннасць; кара. Пакаранне бізунамі. Патрабаваць суровага пакарання. □ [Немцы] беглі па хмызняку, полем. Быццам ваўкі, што нарабілі шкоды, уцякалі ад небяспекі, ад пакарання. М. Ткачоў. Больш тыдня Алесь працаваў на трактары: такое пакаранне прыдумаў яму старшыня. І ўсё ж, нарэшце, змілаваўся, зноў даў яму [аўтамашыну]. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ра, -ы, ж.

Суровае пакаранне за правіннасць.

К. за злачынства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экзеку́цыя, -і, ж. (кніжн., уст.).

Цялеснае пакаранне; выкананне судовага ці адміністрацыйнага прысуду.

|| прым. экзекуцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́льны, -ая, -ае (афіц.).

Які падлягае пакаранню, цягне за сабой пакаранне.

К. учынак.

|| наз. кара́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спагна́нне, -я, н.

1. гл. спагнаць.

2. Пакаранне за невыкананне або парушэнне чаго-н.

С. за парушэнне працоўнай дысцыпліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ушчу́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Пакаранне, спагнанне.

Сродкі ўшчунку.

2. Дакор, папрокі.

Асыпаць каго-н. ушчункамі і папрокамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самасу́д, -у, М -дзе, м.

Самачыннае пакаранне каго-н. без ведама ўлад і суда.

|| прым. самасу́дны, -ая, -ае.

Самасудная расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)