пакара́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пакара́нне пакара́нні
Р. пакара́ння пакара́нняў
Д. пакара́нню пакара́нням
В. пакара́нне пакара́нні
Т. пакара́ннем пакара́ннямі
М. пакара́нні пакара́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пакара́нне, я, мн. -і, -яў, н.

Мера ўздзеяння за зробленае злачынства, правіннасць, кара.

Заслужанае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакара́нне ср. наказа́ние; возме́здие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакара́нне, ‑я, н.

Мера ўздзеяння за зробленае злачынства, правіннасць; кара. Пакаранне бізунамі. Патрабаваць суровага пакарання. □ [Немцы] беглі па хмызняку, полем. Быццам ваўкі, што нарабілі шкоды, уцякалі ад небяспекі, ад пакарання. М. Ткачоў. Больш тыдня Алесь працаваў на трактары: такое пакаранне прыдумаў яму старшыня. І ўсё ж, нарэшце, змілаваўся, зноў даў яму [аўтамашыну]. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаранне

т. 11, с. 523

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пакара́нне н Stráfe f -, -n; Bestráfung f -, -en (дзеянне);

заслуго́ўваць пакара́ння die Stráfe verdíenen;

адбы́ць пакара́нне die Stráfe verbüßen [ábbüßen];

пазбе́гнуць пакара́ння der Stráfe (D) entgéhen*;

вы́зваліць ад пакара́ння die Stráfe erlássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́ра, -ы, ж.

Суровае пакаранне за правіннасць.

К. за злачынства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

punishment [ˈpʌnɪʃmənt] n. (for) ка́ра, пакара́нне;

corporal punishment цяле́снае пакара́нне;

capital punishment смяро́тная ка́ра, пакара́нне сме́рцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экзеку́цыя, -і, ж. (кніжн., уст.).

Цялеснае пакаранне; выкананне судовага ці адміністрацыйнага прысуду.

|| прым. экзекуцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́льны, -ая, -ае (афіц.).

Які падлягае пакаранню, цягне за сабой пакаранне.

К. учынак.

|| наз. кара́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)