пакале́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пакале́нне |
пакале́нні |
| Р. |
пакале́ння |
пакале́нняў |
| Д. |
пакале́нню |
пакале́нням |
| В. |
пакале́нне |
пакале́нні |
| Т. |
пакале́ннем |
пакале́ннямі |
| М. |
пакале́нні |
пакале́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пакале́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка.
З пакалення ў п. перадаецца што-н. (у спадчыну дзецям ад бацькі, малодшым ад старэйшых).
2. Людзі блізкага ўзросту, якія жывуць у адзін час.
Сучаснае маладое п.
3. Група людзей, блізкіх па ўзросце, аб’яднаных агульнай дзейнасцю.
П. музыкантаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пакале́нне ср. поколе́ние;
◊ з ~ння ў п. — из поколе́ния в поколе́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакале́нне, ‑я, н.
1. Сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка. У Аляксееўцы так ужо вялося спакон веку: дадуць каму мянушку — лічы на ўсё жыццё, а то і на другое ці трэцяе пакаленне пяройдзе. Пальчэўскі. [Дзед:] — У нашым родзе сем пакаленняў займалася дрэсіроўкай птушак, паляваннем. Беразняк. // Патомства. — А ведаеш, дзядзька, у тваіх сыноў народзіцца слаўнае пакаленне. Не падобнае на нас. Чорны.
2. Людзі блізкага ўзросту, якія жывуць у адзін час. Маладое пакаленне. □ Калі ж стане маё пакаленне сівым, — мы тады маладым гэты сцяг аддадзім. А. Вольскі. К мэце, што вызначыў Ленін, Вашыя сцежкі ляглі, Веку майго пакаленне, Камуністычнае племя, — Моцная соль зямлі! Звонак. // Сукупнасць людзей з аднолькавымі інтарэсамі, поглядамі. Пакаленне рэвалюцыянераў. □ Ён, Камлюк, не належаў да пакалення старых бальшавікоў. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пакале́нне ’сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка; людзі блізкага узросту, якія жывуць у адзін час’ (ТСБМ, Шат.), пакале́нне ’продкі’ (Сл. ПЗБ), поколе́нье ’пакаленне’ (ТС). Рус. поколе́ние, укр. поколі́ння, ст.-рус. поколѣние (XVII ст.), польск. pokolenie, чэш. pokolení, серб.-харв. поколе́ње, славен. pokolȇhje, балг. поколе́ние ’тс’. Да калена (гл.) (Махэк, 468).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
поколе́ние пакале́нне, -ння ср.;
из поколе́ния в поколе́ние з пакале́ння ў пакале́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падраста́ючы прил. подраста́ющий;
~чае пакале́нне — подраста́ющее поколе́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кале́на
‘частка чаго-н. сагнутага; пакаленне ў радаслоўнай і інш.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кале́на |
кале́ны |
| Р. |
кале́на |
кале́н |
| Д. |
кале́ну |
кале́нам |
| В. |
кале́на |
кале́ны |
| Т. |
кале́нам |
кале́намі |
| М. |
кале́не |
кале́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мо́ладзь, -і, ж., зб.
Маладое пакаленне, маладыя людзі.
|| прым. мо́ладзевы, -ая, -ае і маладзёжны, -ая, -ае.
М. тэатр.
Маладзёжнае кафэ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ю́ны, -ая, -ае.
1. Які не дасягнуў сталага ўзросту.
Ю. узрост.
Юнае пакаленне.
Ю. натураліст (юннат).
2. Уласцівы маладым, маладосці.
Юныя сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)