падмо́клы, -ая, -ае.

Крыху мокры.

Падмоклае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмо́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падмо́клы падмо́клая падмо́клае падмо́клыя
Р. падмо́клага падмо́клай
падмо́клае
падмо́клага падмо́клых
Д. падмо́кламу падмо́клай падмо́кламу падмо́клым
В. падмо́клы (неадуш.)
падмо́клага (адуш.)
падмо́клую падмо́клае падмо́клыя (неадуш.)
падмо́клых (адуш.)
Т. падмо́клым падмо́клай
падмо́клаю
падмо́клым падмо́клымі
М. падмо́клым падмо́клай падмо́клым падмо́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмо́клы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падмо́клы падмо́клая падмо́клае падмо́клыя
Р. падмо́клага падмо́клай
падмо́клае
падмо́клага падмо́клых
Д. падмо́кламу падмо́клай падмо́кламу падмо́клым
В. падмо́клы (неадуш.)
падмо́клага (адуш.)
падмо́клую падмо́клае падмо́клыя (неадуш.)
падмо́клых (адуш.)
Т. падмо́клым падмо́клай
падмо́клаю
падмо́клым падмо́клымі
М. падмо́клым падмо́клай падмо́клым падмо́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмо́клы разг. подмо́клый, подмо́кший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмо́клы, ‑ая, ‑ае.

Крыху мокры. Падмоклае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подмо́кший падмо́клы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подмо́клый разг. падмо́клы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сыры́ ’вільготны’, ’невараны; недавараны, недасмажаны, недапечаны’, ’неканчаткова выраблены’, ’нязвараны, няспеламу’: сырое яйцо (Федар. 4, Сержп. Прымхі), ’сыры, мокры’, ’згатаваны’: сырэ молоко не пʼе (ТС), ’нябелены (пра ніткі, палатно)’ (Уладз.), сыры́й ’сыры, мокры, згатаваны’ (Бяльк.), сырэ́й ’тс’ (драг., Ск. нар. мовы). Укр. сирі́й, рус. сыро́й, стараж.-рус. сыръ ’сыры, вільготны’; ’малады, зялёны, няспелы’: ꙗблъко сыро, каш. sëri ’вільготны, мокры, падмоклы’, в.-луж., н.-луж. syrý, ’мокры, негатаваны, неапрацаваны, вільготны’, чэш. syrý ’вільготны, халодны’, ст.-слав. сыръ ’мокры, вільготны’. Прасл. *syrъ(jь) ’сыры, вільготны; звараны’, роднаснае літ. sū́ras ’салёны’, лат. sũrs ’салёны, горкі, даўкі’, ст.-дац. súrr ’сыры, напаўгнілы’, швед. sur ved ’сырое дрэва’, ст.-в.-ням. sûr ’кіслы’; да і.-е. *sū‑ro/*sou‑ro ’кіслы, даўкі’, гл. Траўтман, 293–294; Фрэнкель, 944; Фасмер, 3, 819; Махэк₂, 600; Шустар-Шэўц, 1402–1403; SEK, 4, 265; Бязлай, 3, 343; ЕСУМ, 5, 241–242. Гл. таксама сыравы, сыровы, суровы, сыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)