пабрыка́ць сов. поляга́ть, побрыка́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабры́каць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабры́каю пабры́каем
2-я ас. пабры́каеш пабры́каеце
3-я ас. пабры́кае пабры́каюць
Прошлы час
м. пабры́каў пабры́калі
ж. пабры́кала
н. пабры́кала
Дзеепрыслоўе
прош. час пабры́каўшы

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабрыка́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабрыка́ю пабрыка́ем
2-я ас. пабрыка́еш пабрыка́еце
3-я ас. пабрыка́е пабрыка́юць
Прошлы час
м. пабрыка́ў пабрыка́лі
ж. пабрыка́ла
н. пабрыка́ла
Загадны лад
2-я ас. пабрыка́й пабрыка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабрыка́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Брыкаць некаторы час. Наша справа, як у таго цяляці: пахадзіў па муражку, паласаваўся траўкай, пабрыкаў па волі і ў пуню... спачываць... Сіўцоў.

пабрыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., каго.

Убрыкнуць, перабрыкаць усіх, многіх. Жарабец пабрыкаў увесь статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патро́паць

‘пабрыкаць; пабіць, пакалашмаціць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. патро́паю патро́паем
2-я ас. патро́паеш патро́паеце
3-я ас. патро́пае патро́паюць
Прошлы час
м. патро́паў патро́палі
ж. патро́пала
н. патро́пала
Загадны лад
2-я ас. патро́пай патро́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час патро́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)