пабо́жны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пабо́жны |
пабо́жная |
пабо́жнае |
пабо́жныя |
| Р. |
пабо́жнага |
пабо́жнай
пабо́жнае |
пабо́жнага |
пабо́жных |
| Д. |
пабо́жнаму |
пабо́жнай |
пабо́жнаму |
пабо́жным |
| В. |
пабо́жны (неадуш.)
пабо́жнага (адуш.) |
пабо́жную |
пабо́жнае |
пабо́жныя (неадуш.)
пабо́жных (адуш.) |
| Т. |
пабо́жным |
пабо́жнай
пабо́жнаю |
пабо́жным |
пабо́жнымі |
| М. |
пабо́жным |
пабо́жнай |
пабо́жным |
пабо́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пабо́жны ’багабаязны, міласэрны’ (Нас.), ’памяркоўны, невялікі ў сэнсе цяжкасці’ (Бяльк.), пабо́жнасць ’набажнасць’ (Нас., Гарэц.). Запазычанне з польск. pobożny, pobożność, аб чым сведчыць націск.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
набо́жный набо́жны, пабо́жны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Нязбо́жны ’бязбожны, неміласэрны’ (Нас.). Ад збо́жны ’міласэрны’, параўн. польск. zbożny ’набожны, багабаязны’, чэш. zbožny ’набожны, пабожны’ і іншыя формы, што ўзыходзяць да прасл. *sъbogъ (гл. збожжа).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)