няско́нчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няско́нчаны няско́нчаная няско́нчанае няско́нчаныя
Р. няско́нчанага няско́нчанай
няско́нчанае		 няско́нчанага няско́нчаных
Д. няско́нчанаму няско́нчанай няско́нчанаму няско́нчаным
В. няско́нчаны (неадуш.)
няско́нчанага (адуш.)		 няско́нчаную няско́нчанае няско́нчаныя (неадуш.)
няско́нчаных (адуш.)
Т. няско́нчаным няско́нчанай
няско́нчанаю		 няско́нчаным няско́нчанымі
М. няско́нчаным няско́нчанай няско́нчаным няско́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няско́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няско́нчаны няско́нчаная няско́нчанае няско́нчаныя
Р. няско́нчанага няско́нчанай
няско́нчанае		 няско́нчанага няско́нчаных
Д. няско́нчанаму няско́нчанай няско́нчанаму няско́нчаным
В. няско́нчаны (неадуш.)
няско́нчанага (адуш.)		 няско́нчаную няско́нчанае няско́нчаныя (неадуш.)
няско́нчаных (адуш.)
Т. няско́нчаным няско́нчанай
няско́нчанаю		 няско́нчаным няско́нчанымі
М. няско́нчаным няско́нчанай няско́нчаным няско́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няско́нчаны неоко́нченный, незако́нченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няско́нчаны, ‑ая, ‑ае.

Які не даведзены да канца; незавершаны. Андрэй лёг адпачываць у няскончанай палавіне хаты. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неоко́нченный няско́нчаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недоко́нченный недако́нчаны; (неоконченный) няско́нчаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уво́сень, прысл.

У асенні час, восенню. Чаго толькі няма ў тым буданчыку! Тут і раскладныя лесвіцы, з дапамогай якіх увосень збіраюць яблыкі, і няскончаны рамачны вулей,.. і розны інструмент. Даніленка. Увосень слаўна чакаць першага снегу, а зімой — першай травы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскладны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, які можна разлажыць, рассунуць, разагнуць у месцах згібаў. Раскладны стол. Раскладное вудзільна. □ Чаго толькі няма ў тым буданчыку! Тут і раскладныя лесвіцы, з дапамогай якіх увосень збіраюць яблыкі, і няскончаны рамачны вулей, які майструе дзед Мірон, і розны інструмент. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псава́цца, псуюся, псуешся, псуецца; псуёмся, псуяцеся; незак.

1. Прыходзіць у стан няспраўнасці, станавіцца непрыгодным. Улетку, калі «студэнтачка» была дома, у.. [Тодзіка] каля яе хаты што-небудзь псавалася ў аўтобусе, а рамонт працягваўся доўга. Чорны. Плод.. [ігрушы] мог ляжаць усю зіму і не псаваўся, а ўсё смачнеў. Кулакоўскі. // Паддавацца пашкоджанню. Ад чытання ў прыцемку псуюцца вочы. □ Я заўсёды ёй гаварыў: «Наталка, не прывыкай да цукерак, ад цукерак зубы псуюцца». Пянкрат.

2. Рабіцца непрыемным, брыдкім; пагаршацца. Калі .. [Васіль] глядзеў на няскончаны зруб клуба, заўсёды псаваўся настрой. Шамякін. Прыемна было ісці пешшу, асабліва ў лесе. Праўда, пачало псавацца надвор’е. Неба пакрылася смугою, якая пакрысе засланяла сонца. Чарнышэвіч.

3. Набываць дрэнныя схільнасці, станавіцца дрэнным. [Падпалкоўнік:] — Салдату нельга доўга сядзець у казармах, бо ён псуецца без работы, як іржавее без работы добры аўтамат! Лынькоў.

4. Зал. да псаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)