няро́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. няро́ўнасць
Р. няро́ўнасці
Д. няро́ўнасці
В. няро́ўнасць
Т. няро́ўнасцю
М. няро́ўнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няро́ўнасць ж.

1. неро́вность; см. няро́ўны 1;

2. (впадина или возвышение) неро́вность;

~ці гле́бы — неро́вности по́чвы;

3. (отсутствие равенства) нера́венство ср.;

паліты́чная і эканамі́чная н. — полити́ческое и экономи́ческое нера́венство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няро́ўнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і якасць няроўнага (у 1–6 знач.).

2. Упадзіны і ўзвышшы на паверхні чаго‑н.; адсутнасць прамых ліній. Ішлі .. [людзі] хутка, але ногі іх зморана чапляліся за няроўнасці глебы, за траву. Шамякін.

3. Адсутнасць роўнасці ў чым‑н. Эканамічная няроўнасць. □ Рана.. [Я. Купала] спазнаў сацыяльную няроўнасць, рана навучыўся разумець, што такое панскае багацце і мужыцкая нядоля. Івашын.

4. У матэматыцы — алгебраічны выраз, які паказвае, што адна велічыня большая або меншая за другую.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неро́вность няро́ўнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нера́венство ср. няро́ўнасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Няроўнасць у біцці, парушэнне рытму, затрымка, прыпыненне.

Пульс з перабоямі.

Перабоі ў дастаўцы тавараў (перан.).

|| прым. перабо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́пацень, -патня, мн. -патні, -патняў, м.

1. Той, хто многа гаворыць, лапоча (разм., пагард.).

2. Няроўнасць у адкляпанай касе.

Першы раз кляпаў касу і нагнаў лопатняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караба́ціна, ‑ы, ж.

Выгіб, скрыўленне, няроўнасць. Чэшучы, выгнаць карабаціну ў бервяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згла́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

1. Выраўнавацца, знікнуць пасля разгладжвання.

Няроўнасць згладзілася.

2. перан. Стаць менш прыметным, змякчыцца.

Першае ўражанне згладзілася.

|| незак. згла́джвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маршчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Складка, згіб на скуры твару, цела, а таксама няроўнасць на паверхні чаго-н.

|| памянш. маршчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)