непаразуме́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
непаразуме́нне |
непаразуме́нні |
| Р. |
непаразуме́ння |
непаразуме́нняў |
| Д. |
непаразуме́нню |
непаразуме́нням |
| В. |
непаразуме́нне |
непаразуме́нні |
| Т. |
непаразуме́ннем |
непаразуме́ннямі |
| М. |
непаразуме́нні |
непаразуме́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
непаразуме́нне, -я, н.
1. Няправільнае або недастатковае разуменне чаго-н.
Атрымалася н.
2. Адсутнасць узаемнага разумення.
Н. паміж сяброўкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
непаразуме́нне ср. недоразуме́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
непаразуме́нне, ‑я, н.
1. Няправільнае або недастатковае разуменне чаго‑н., выпадковая памылка. Усе, зразумеўшы сутнасць справы, заўсміхаліся. Непаразуменне, здавалася, было поўнасцю вырашана. Кавалёў. Чалавек змаўкаў, бялеў і тросся ўвесь, як у ліхаманцы. Гэта быў, трапіўшы сюды [у склеп] па непаразуменню, царкоўны стараста суседняга сяла. Лынькоў.
2. Адсутнасць узаемнага разумення. [Андрэй Гаўрылавіч:] — Калі бацькі ясна ведаюць, што яны хочуць ад сваіх дзяцей, а дзеці — што ад іх хочуць бацькі, то тады ніякага непаразумення між імі не будзе. Грамовіч. Непаразуменне паміж сяброўкамі, як раптоўна ўспыхнула, так раптоўна і пагасла. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няўвя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
Адсутнасць узгодненасці, непаразуменне.
Н. у рабоце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інцыдэ́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Выпадак, здарэнне непрыемнага харакгару, непаразуменне.
І. на граніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
недоразуме́ние в разн. знач. непаразуме́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сумне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Няўпэўненасць у праўдзівасці чаго-н., адсутнасць веры ў каго-, што-н.
Няма сумнення, што ўраджай будзе добры.
2. Замінка, непаразуменне, што ўзнікае ў працэсе вырашэння якога-н. пытання.
Узнікае с. наконт тэрміну завяршэння будаўніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Перамо́ўка ’сварка’ (Нас.), пэрэмоўка, пырамоўка ’тс’ (бяроз., драг., ЛА, 3), смал. перемолвка ’непаразуменне’, рус. кастр. ’калатнеча’, польск. przemówka ’папрок’. Паўн.-слав. Да пера- і мовіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
авантуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Беспрынцыповы дзялок, прайдзісвет. [Чарнавус:] Гэта непаразуменне, што вы дырэктар установы. Вы — прайдзісвет і авантурыст! Крапіва. [Мяснікоў:] Мы і будзем змагацца! Толькі без панікі і не як авантурысты, а па ўсіх правілах ваеннай і партыйнай навукі. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)