незако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. незако́нны незако́нная незако́ннае незако́нныя
Р. незако́ннага незако́ннай
незако́ннае		 незако́ннага незако́нных
Д. незако́ннаму незако́ннай незако́ннаму незако́нным
В. незако́нны (неадуш.)
незако́ннага (адуш.)		 незако́нную незако́ннае незако́нныя (неадуш.)
незако́нных (адуш.)
Т. незако́нным незако́ннай
незако́ннаю		 незако́нным незако́ннымі
М. незако́нным незако́ннай незако́нным незако́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

незако́нны незако́нный, противозако́нный;

~нныя дзе́янні — незако́нные (противозако́нные) де́йствия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону, парушае закон; недазволены. [Гушка:] — Ад імя Савета рабочых, .. сялянскіх і салдацкіх дэпутатаў абвяшчаю гэты кангрэс незаконным і скончаным. Чорны. — Што гэта такое? — абурылася Эмілія. — Аддайце сшытак! — Не маеце права! — Загулі навокал. — Тут ніхто нічога незаконнага не рабіў. Маўр. // Не аформлены юрыдычна. Незаконны шлюб. // Уст. Незаконнанароджаны, народжаны па-за шлюбам. Незаконны сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незако́нный незако́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

противозако́нный супрацьзако́нны, незако́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незаконнорождённый уст. незаконнанаро́джаны, незако́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узурпі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (кніжн.).

Учыніць (учыняць) незаконны захоп, прысваенне чаго-н. (улады, правоў).

|| наз. узурпа́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрацьзако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону; незаконны. Супрацьзаконны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узурпа́цыя, ‑і, ж.

Незаконны захоп улады, прысваенне чужога права, паўнамоцтва.

[Лац. usurpatio ад usurpo — захопліваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процізако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону; незаконны. Процізаконная дзейнасць. Процізаконная аперацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)