недаліка́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
недаліка́тны |
недаліка́тная |
недаліка́тнае |
недаліка́тныя |
| Р. |
недаліка́тнага |
недаліка́тнай
недаліка́тнае |
недаліка́тнага |
недаліка́тных |
| Д. |
недаліка́тнаму |
недаліка́тнай |
недаліка́тнаму |
недаліка́тным |
| В. |
недаліка́тны (неадуш.)
недаліка́тнага (адуш.) |
недаліка́тную |
недаліка́тнае |
недаліка́тныя (неадуш.)
недаліка́тных (адуш.) |
| Т. |
недаліка́тным |
недаліка́тнай
недаліка́тнаю |
недаліка́тным |
недаліка́тнымі |
| М. |
недаліка́тным |
недаліка́тнай |
недаліка́тным |
недаліка́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недаліка́тны
1. неделика́тный, неве́жливый, неучти́вый, нескро́мный;
~ныя паво́дзіны — неделика́тное (неве́жливое, неучти́вое, нескро́мное) поведе́ние;
2. неделика́тный, нетакти́чный, беста́ктный, нескро́мный;
~нае пыта́нне — неделика́тный (нетакти́чный, беста́ктный) вопро́с;
3. гру́бый; ре́зкий;
н. го́лас — гру́бый (ре́зкий) го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недаліка́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Няветлівы ў абыходжанні з людзьмі; грубы. — Ты не злуй, ён п’яны і, праўда, крыху недалікатны. Чорны. [Міхась] распачаў перагаворы з недалікатным гаспадаром двара. Якімовіч. // Няскромны, нетактоўны. Недалікатнае пытанне. Недалікатная парада.
2. Пазбаўлены мяккасці, рэзкі; неасцярожны. Недалікатны дотык. Недалікатныя рухі.
3. Які мае грубую афарбоўку, пах і пад. Недалікатныя духі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неделика́тный недаліка́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
непачці́вы, -ая, -ае.
Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.
Н. мужчына.
|| наз. непачці́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
необходи́тельный няве́тлівы, недаліка́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неучти́вый непачці́вы; (невежливый) недаліка́тны; няве́тлівы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неве́жливый недаліка́тны; няве́тлівы; (грубый) гру́бы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Няцёса ’няветлівы, недалікатны чалавек’ (Грыг.). З не і цягаць (гл.), параўн. рус. неотёсанный ’грубы, некультурны'
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
няла́скавы і неласка́вы, -ая, -ае.
1. Які не праяўляе ласкавасці ў абыходжанні з кім-н.; суровы.
Неласкавае дзіця.
2. Няветлівы, недалікатны ў адносінах да каго-н.
Н. прыём гасцей.
|| наз. няла́скавасць, -і, ж. і неласка́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)