1. не́ба, -ба
2. (в шахте, печи
◊
превозноси́ть до небе́с узно́сіць (усхваля́ць, узвыша́ць) да нябёс;
копти́ть
под откры́тым не́бом пад адкры́тым не́бам, на во́льным паве́тры;
на седьмо́м не́бе быть (чу́вствовать себя́) на сёмым не́бе быць (адчува́ць сябе́);
попа́сть па́льцем в
как (бу́дто, то́чно
упа́сть (сойти́) с не́ба (на зе́млю) (освободи́ться от иллю́зий) упа́сці (сысці́) з не́ба (на зямлю́);
ме́жду не́бом и землёй (жить, находиться) памі́ж не́бам і зямлёй (жыць, знахо́дзіцца);
не́бу жа́рко (бу́дет, ста́нет
(отлича́ться) как
(как)
о
до не́ба да (пад) не́ба.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)