наё́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наё́мнік |
наё́мнікі |
| Р. |
наё́мніка |
наё́мнікаў |
| Д. |
наё́мніку |
наё́мнікам |
| В. |
наё́мніка |
наё́мнікаў |
| Т. |
наё́мнікам |
наё́мнікамі |
| М. |
наё́мніку |
наё́мніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.
Вярбоўка наёмнікаў.
2. Той, хто за плату гатоў здзейсніць злачынства, выгаднае наймальніку.
Няма апраўдання наёмнікам і тэрарыстам.
3. Тое, што і найміт.
|| ж. наёмніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. наёмніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наёмнік м., в разн. знач. наёмник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наёмнік, ‑а, м.
1. Салдат або афіцэр, які служыць у наёмнай арміі. Армія з наёмнікаў.
2. Тое, што і найміт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наёмніца, ‑ы, ж.
Жан. да наёмнік (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наёмник
1. (наёмный работник) уст. на́йміт, -та м.;
2. (наёмный солдат) ист. наёмнік, -ка м.;
3. перен., презр. на́йміт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
На́йміт ’наёмны работнік, парабак’ (БРС, Нас., Гарб., Грыг., Пятк., ТС), ’наёмнік’ (Гарэц., Яруш.), на́йміты ’наёмны рабочы, парабак’ (ТС), таксама на́ймітка ’парабчанка, служанка’ (Грыг., ТС, Сл. ПЗБ), на́йметка ’тс’ (Нас.), на́ймічка ’тс’ (Янк. 1, Кліх, Сл. ПЗБ, ТС), наймі́тная ’служанка’ (клімав., Растарг., Да характ., 207), найміта́ ’наёмныя работнікі ці работніца’ (Ян.). Рус. найми́т, найми́та, наймитка, наймичка, укр. на́ймит, на́ймичка, на́ймиття (зборн.), польск. najmit, najmitka (з укр., Варш. сл.). Утворана ад *najьmъ, гл. найм ’наём, найманне’, пры дапамозе рэдкага суфікса ‑іт‑, параўн. касьбіт, малацьбіт, што далучаецца пераважна да асновы аддзеяслоўных назоўнікаў (Сцяцко, Афікс. наз., 53).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)