нарубі́ць, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць; -ру́блены; зак., чаго (спец.).

Вырубіць, здабыць у шахце (пра каменны вугаль).

Н. вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нарублю́ нару́бім
2-я ас. нару́біш нару́біце
3-я ас. нару́біць нару́бяць
Прошлы час
м. нарубі́ў нарубі́лі
ж. нарубі́ла
н. нарубі́ла
Загадны лад
2-я ас. нарубі́ нарубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час нарубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарубі́ць сов., горн. наруби́ть;

н. ву́галю — наруби́ть у́гля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарубі́ць, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., чаго.

Спец. Вырубіць, здабыць у шахце (пра каменны вугаль). Нарубіць вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наруба́ть​II сов., горн. нарубі́ць;

наруба́ть у́гля́ нарубі́ць ву́галю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нару́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нарубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацю́каць

‘нарубіць, насячы чаго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нацю́каю нацю́каем
2-я ас. нацю́каеш нацю́каеце
3-я ас. нацю́кае нацю́каюць
Прошлы час
м. нацю́каў нацю́калі
ж. нацю́кала
н. нацю́кала
Загадны лад
2-я ас. нацю́кай нацю́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час нацю́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)