нарубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нарублю́ нару́бім
2-я ас. нару́біш нару́біце
3-я ас. нару́біць нару́бяць
Прошлы час
м. нарубі́ў нарубі́лі
ж. нарубі́ла
н. нарубі́ла
Загадны лад
2-я ас. нарубі́ нарубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час нарубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)