наклада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. наклада́нне
Р. наклада́ння
Д. наклада́нню
В. наклада́нне
Т. наклада́ннем
М. наклада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наклада́нне ср.

1. накла́дывание, накла́дка;

2. наложе́ние;

1, 2 см. наклада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наклада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накладаць — накласці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наложе́ние наклада́нне, -ння ср.;

наложе́ние штра́фа наклада́нне штра́фу;

наложе́ние швов мед. наклада́нне швоў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накла́дванне ср., см. наклада́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накла́дывание наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.; см. накла́дывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накла́дка ж.

1. (действие) наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср., накла́дка, -кі ж.;

2. (о предмете) накла́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навива́ние

1. навіва́нне, -ння ср.; накру́чванне, -ння ср.; намо́тванне, -ння ср.;

2. завіва́нне, -ння ср.;

3. наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.; см. навива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыса́да 1 ’тронкі ў нажа, мяча і пад.; ложа ў стрэльбе; насадка (касы, сякеры і пад.)’ (Нас., Байк. і Некр., Яруш.), прыса́дка ’насадка (касы, сякеры і пад.)’ (Байк. і Некр.), пріса́да ’ложа стрэльбы’ (Бяльк.). Ад прысадзі́ць ’асадзіць, уставіць’ да садзі́ць (гл.); параўн. у іншых славянскіх мовах з блізкімі значэннямі: рус. дыял. приса́дка ’прымацоўванне, накладанне; асаджванне’, польск. przysada ’аздоба’ і г. д.

Прыса́да 2 ’выгода, прыволле’ (ТС), ст.-бел. присадъ ’сядзіба’, укр. приса́да ’тс’. Відаць, семантычнае развіццё прыса́да, прыса́ды ’дрэва ўздоўж дарогі, алея; насаджэнні’ (гл.), або ад прысадзі́ць ’пасадзіць каля чаго- ці каго-небудзь’ (Нас.), параўн.: его прысада хороша, удобства кругом (ТС), што дае падставы вывесці першаснае значэнне ’размяшчэнне, пасяленне’. Гл. аса́да.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накла́д м., спец.

1. (действие) наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.;

2. (ущерб) стра́та, -ты ж., уро́н, -ну м.; про́йгрыш, -шу м.;

◊

оста́ться в накла́де прайгра́ць, стра́ціць, пане́сці стра́ту;

не бу́дешь в накла́де нічо́га не прайгра́еш (не стра́ціш);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)