найме́ншы, -ая, -ае.

Самы малы.

Найменшая часцінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найме́ншы

прыметнік, якасны, найвышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. найме́ншы найме́ншая найме́ншае найме́ншыя
Р. найме́ншага найме́ншай
найме́ншае		 найме́ншага найме́ншых
Д. найме́ншаму найме́ншай найме́ншаму найме́ншым
В. найме́ншы (неадуш.)
найме́ншага (адуш.)		 найме́ншую найме́ншае найме́ншыя (неадуш.)
найме́ншых (адуш.)
Т. найме́ншым найме́ншай
найме́ншаю		 найме́ншым найме́ншымі
М. найме́ншым найме́ншай найме́ншым найме́ншых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

найме́ншы прил. превосх. ст.

1. (по величине) са́мый ме́ньший, наиме́ньший;

2. (по возрасту) са́мый мла́дший, моло́же всех;

○ ~шае кра́тнае — мат. наиме́ньшее кра́тное;

◊ ісці́ па лі́ніі ~шага супраціўле́ння — идти́ по ли́нии наиме́ньшего сопротивле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найме́ншы, ‑ая, ‑ае.

Самы меншы, самы малы. Найменшая частка.

•••

Ісці па лініі найменшага супраціўлення гл. ісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мініма́льны, -ая, -ае.

Самы малы, найменшы ў шэрагу іншых; проціл. максімальны.

Мінімальнае асвятленне.

|| наз. мініма́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самомале́йший прост. наймале́йшы, самы ме́ншы, найме́ншы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мізі́нец ’найменшы сын’ (Федар. II). З польск. mizynek ’апошняе дзіцё ў маткі’, ’пястун’ (аб ім гл. Нітш, JP, 119).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мініма́льны, ‑ая, ‑ае.

Самы малы, найменшы; проціл. максімальны. Сцэна — школьны ганак. Каб мець мінімальнае асвятленне, на перакладзіне павесілі ліхтар «лятучая мыш». Навуменка. Кожная расліна мае ў сабе мінімальныя дозы нейкіх металаў. Дубоўка.

[Ням. minimal, ад лац. minimus — найменшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́ньший

1. сравнит. ст. ме́ншы;

2. превосх. ст. найме́ншы;

◊

по ме́ньшей ме́ре са́ма ме́ней.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гук, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у. Вагальныя рухі часцінак паветра або іншага асяроддзя, якія мы ўспрымаем органамі слыху.

Хуткасць гуку.

Г. стрэлу.

Музычны г. (у адрозненне ад шуму).

2. -а. Найменшы членараздзельны элемент чалавечай мовы.

Гукі беларускай мовы.

◊

Ні гуку — пра поўнае маўчанне; не гавары, маўчы.

|| прым. гукавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)