мя́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Пра катоў: крычаць, утвараючы гукі «мяў».

|| аднакр. мя́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. мя́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мя́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мя́ўкаю мя́ўкаем
2-я ас. мя́ўкаеш мя́ўкаеце
3-я ас. мя́ўкае мя́ўкаюць
Прошлы час
м. мя́ўкаў мя́ўкалі
ж. мя́ўкала
н. мя́ўкала
Загадны лад
2-я ас. мя́ўкай мя́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мя́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мя́ўкаць несов. мяу́кать, мяу́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Крычаць (пра катоў). Кот, які да гэтага мяўкаў, супакойваецца і смачна есць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мя́ўкаць ’крычаць (пра катоў)’ (ТСБМ, Сцяшк., Яруш., Зн., Бяс., Нас., Касп., Сл. ПЗБ; ДАБМ, к. 301), мя́ўчыць ’мяўкаць’ — у стараабрадцаў (Растарг.). На Беларусі пашырана паўсюдна побач з іншымі гукапераймальнымі: ка́ўкаць, курня́ўкаць, я́ўкаць, няўчэ́ць, кня́ваць (Смаль-Стоцкі, Приміт., 24; Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мяу́чить несов. мя́ўкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяу́кать несов. мя́ўкаць, я́ўкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мя́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да мяўкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Мяўкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размя́ўкацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна мяўкаць; падняць мяўканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)