мо́нстр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пачвара, страшыдла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монстр м. монстр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́нстр

‘рэч’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́нстр мо́нстры
Р. мо́нстра мо́нстраў
Д. мо́нстру мо́нстрам
В. мо́нстр мо́нстры
Т. мо́нстрам мо́нстрамі
М. мо́нстры мо́нстрах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

монстр монстр, род. мо́нстра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́нстр

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́нстр мо́нстры
Р. мо́нстра мо́нстраў
Д. мо́нстру мо́нстрам
В. мо́нстра мо́нстраў
Т. мо́нстрам мо́нстрамі
М. мо́нстры мо́нстрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́нстр

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́нстр мо́нстры
Р. мо́нстра мо́нстраў
Д. мо́нстру мо́нстрам
В. мо́нстра мо́нстраў
Т. мо́нстрам мо́нстрамі
М. мо́нстры мо́нстрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

монстр, ‑а, м.

Уст. Пачвара, страшыдла.

[Фр. monstre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Монстр ’пачвара, страшыдла’ (ТСБМ). Праз рус. мову, у якой з франц. monstre ’пачвара’ < лац. mōnstrum ’дзіва, урод, страхоцце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)