монстр - Пошук

мо́нстр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пачвара, страшыдла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монстр м. монстр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́нстр

‘рэч’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

монстр монстр, род. мо́нстра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́нстр

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́нстр

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

монстр, ‑а, м.

Уст. Пачвара, страшыдла.

[Фр. monstre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монстр м міфал, тс перан Mónstrum n -s, -ren i -ra

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

монстр

(фр. monstre, ад лац. monstrum = пачвара)

пачвара, страшыдла (аб тым, што здзіўляе сваёй незвычайнасцю, памерамі і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Монстр ’пачвара, страшыдла’ (ТСБМ). Праз рус. мову, у якой з франц. monstre ’пачвара’ < лац. mōnstrum ’дзіва, урод, страхоцце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum