ме́на гл. мяняцца, мяняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ме́на |
| Р. |
ме́ны |
| Д. |
ме́не |
| В. |
ме́ну |
| Т. |
ме́най
ме́наю |
| М. |
ме́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ме́на ж. ме́на, -ны ж.; абме́н, -ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ме́на, ‑ы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. мяняць і мяняцца; абмен.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мена ’абмен’ (ТСБМ), укр. мі́на, рус. ме́на, ст.-польск. miana, польск. zmiana, в.-луж. měna, чэш. měna, славац. mena, славен. męna, серб.-харв. мијѐна, макед. мена, балг. мя́на, мена́, ст.-слав. мѣна. Прасл. měna. Роднаснымі да яе з’яўляюцца літ. maĩnas, ãtmainas ’тс’, atmaina ’перамена’, лат. maîna, maĩņa ’тс’, гоц. ge‑mains, лац. commūnis ’агульны’, ірл. móin, máin ’каштоўнасць’, ст.-інд. máyatē ’мяняе’, — і.-е. *moi‑nā (Бернекер, 2, 48; Фасмер, 2, 598; Махэк₂, 359; Скок, 2, 421; Аткупшчыкоў, Из истории, 148; Мартынаў, Лекс. взаим., 164). Сюды ж мяня́ць (гл.). Бязлай (2, 177) мяркуе, што прасл. mena ўзнікла з дзеяслова měniti ’мяняць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мена, менка, абмен
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
мяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго-што.
1. Абменьваць адну рэч на другую.
2. Зменьваць адно чым-н. іншым аднародным.
М. работу.
М. грошы.
3. Рабіць іншым, зменьваць.
М. рашэнне.
|| зак. памяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. ме́на, -ы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.
1. кім-чым з кім. Рабіць узаемны абмен, абменьвацца.
М. кнігамі.
2. Замяшчаць адзін аднаго, зменьвацца.
У камандзе мяняюцца трэнеры.
3. Рабіцца іншым, зменьвацца.
Надвор’е мяняецца.
|| зак. памяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. ме́на, -ы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Мен ’мена’ (Нар. Гом.). У выніку кантамінацыі лексем ме́на і абме́н (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)