Воінскае званне, вышэйшае за генеральскае, якое прысвойваецца за выдатныя заслугі ў кіраўніцтве войскамі, а таксама асоба, якая мае такое званне.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Воінскае званне, вышэйшае за генеральскае, якое прысвойваецца за выдатныя заслугі ў кіраўніцтве войскамі, а таксама асоба, якая мае такое званне.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ма́ршалы | ||
| ма́ршала | ма́ршалаў | |
| ма́ршалу | ма́ршалам | |
| ма́ршала | ма́ршалаў | |
| ма́ршалам | ма́ршаламі | |
| ма́ршале | ма́ршалах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гла́вный
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Воінскае званне, якое асабіста прысвойваецца Прэзідыумам Вярхоўнага Савета СССР выдатным асобам вышэйшага каманднага саставу.
2. Вышэйшы ваенны чын або воінскае званне ў арміях некаторых дзяржаў.
[Фр. maréchal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ві́цэ-
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ві́цэ- |
ві́цэ-ма́ршалы | |
| ві́цэ-ма́ршала | ві́цэ-ма́ршалаў | |
| ві́цэ-ма́ршалу | ві́цэ-ма́ршалам | |
| ві́цэ-ма́ршала | ві́цэ-ма́ршалаў | |
| ві́цэ-ма́ршалам | ві́цэ-ма́ршаламі | |
| ві́цэ-ма́ршале | ві́цэ-ма́ршалах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
яздо́к, ездака,
1. Той, хто едзе на кані верхам або кіруе запрэжкай.
2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ста́ўка 1, ‑і,
1. У азартных гульнях — сума грошай, якую ігрок ставіць на карту і якая ў выніку пройгрышу пераходзіць у банк да банкаўшчыка.
2. Размер заработнай платы; аклад.
3. Наменклатурная адзінка.
4.
5.
•••
ста́ўка 2, ‑і,
1. Месцазнаходжанне военачальніка і яго штаба.
2. Орган вярхоўнага галоўнакамандавання.
•••
ста́ўка 3, ‑і,
У выразе: вочная стаўка — адначасовы перакрыжаваны допыт асоб, якія прыцягваюцца па адной справе, для праверкі паказанняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)